Patatje Oorlog

Wat zijn we toch bevoorrecht in ons kikkerlandje; qua water en levenspeil

Prachtige verstilde ochtend, onlangs in april. Samen met Arend Termorshuizen zeeltvissen. Arend is een novice in deze materie, maar hij leert verduveld snel. En als je al karpervisser bent dan is het keilen met een methodveertje geen hogere wiskunde, maar toch, het gaat hem niet slecht af, spelen met voer en miniboilies of maden. Voor hem een pre, kan hij beter zijn handel aan de man brengen. Voor mij een must, ik moet de ruimte hebben, en in het voorjaar zo vaak en veel mogelijk.

Doen we een Jomandaatje?

We vissen op een klein putje dat volgens Arend afgesloten is van de rest van het systeem. En daarom een constante hoeveelheid aan zeelt zou bevatten (?). Een redelijke garantie voor succes in dit jaargetijde, als de vis samenschoolt. Dat doet zeelt veel sterker dan andere karperachtigen, en daarmee bedoel ik al geruime tijd voor de paai. Al een week of zes à acht voor de paai zijn ze gegroepeerd te vinden, ongeacht de weersomstandigheden lijkt wel, en dat in tegenstelling tot b.v. karpers, die blijven veel langer solitair of in kleinere groepjes zwemmen.
Vandaag was het een off-dag voor de zeelt, samen drie zeelten, waarbij de eerste en de laatste ook nog eens dezelfde bleek. En omdat we allebei aan een kant van het plasje zaten te vissen is deze vis dus de plas overgestoken, want we vingen hem allebei. Dacht wellicht na het miniboilietje als diner af te kunnen sluiten met een dotje maden als toetje?

Dat is één!

En dat is twee...

Ik had de mazzel ook nog vijf van die grote lellen van brasems te vangen, van die laatsten der Mohicanen in dit soort systemen. Die hebben veel meer van aalscholverpredatie te lijden dan de zeelt. Dat denk ik zelf, want in dit deel van de Nederland is wel een verschuiving waar te nemen van minder brasem naar meer zeelt als onderdeel van de vissenpopulatie. Vind ik niet heel erg.

En de titel, Patatje Oorlog? Ach, daar had ik zin in... see ya!

Van de nul af

Mijn mooie voornemens om in maart tijdens de laatste maand van het mogen dood aas vissen wat meer te rommelen op ondiepere zones heb ik kunnen houden. Maar het heeft me naast een aantal heerlijke vroege voorjaarsmomenten 's ochtends -want vissend, en dan maakt een beetje ijs of storm niks uit- niks meer aan snoek opgeleverd, de wakers bleven op dezelfde plek hangen... het water leek uitgestorven. Zelfs in de buurt van steigers en obstakels vissen bleef een snoekloze ervaring. Maar ze waren in de buurt, dat voelde ik. See ya next season!

Bewegingsloos gebleven

Wel had ik 'last' van bekende medevissers die ook graag dezelfde stek bevisten en nèt wat eerder waren opgestaan op de dag van mijn laatste serieuze, als afscheid bedoelde, diepwatersessie. Waar ik verplicht moest uitwijken naar een ondiepere zone verderop de plas, hetgeen ik toen niet erg vond omdat het in het kader van het ondieper vissen en het leren daarover in functie van het seizoen niet zo slecht uitkwam maar toch niks opleverde, toverden zij mijn 'naseizoentarget' boven water. En niet één keer, maar drie keer dezelfde sessie, ongelogen. En ik voelde al dat ik er moest zijn... truth or dare... maar goed, in het najaar weer nieuwe ronden, nieuwe kansen.

Inmiddels weer zeeltvissend, en ook hier doen medevissers hun duit in het het-gaat-niet-zoals-ik-wil-zakje. Twee keer al een bemande stek aangetroffen en de derde keer waren de collega's net vertrokken na een succesvolle sessie. De mannen van de bezette stekken hadden hun net ook al vol gevangen en gingen daar vrolijk mee verder tijdens mijn visserij, terwijl ik maar 1 beet wist af te dwingen. Hoezo alles gecentreerd in één zone? Dat wist ik al. En als die zeelten eenmaal in zo'n zone liggen en zich tegoed doen aan een voerstek krijg je ze er nauwelijks nog vanaf... De al vertrokken collega's hadden ook niet veel achtergelaten, behalve een verdwaalde zeeltdame. Ontevreden? Nee, helemaal niet. De twee zeelten die ik ving waren weer prachtig om te zien en zeker de tweede was qua lengte in de betere cijfers. Nog wel wat magertjes, maar dat gaat bijtrekken komende periode. Let the sun shine in.
Toch realiseer ik me dat naar (inmiddels) bekende zeeltwateren afreizen vragen om dit soort problemen is, het wordt mooi weer en iedereen wil zijn deel van de vangsten. Het wordt tijd voor andere, rustiger wateren. en dat zal dan weer consessies betekenen in het formaat en de hoeveelheid van de vissen. So be it.

Bij eerste licht; het mocht toch niet baten

Mijn favoriete voorjaarsbloeier, het Fluitekruid

Prachtzeelt toch?

En elk jaar vragen ze weer hetzelfde; "eet U hem op?'

De lengte is er