Luxeproblemen 01

Afgelopen maand, april, is doorgaans een lastige maand, ik heb er al eens eerder over geschreven. Alles kan tegelijk, en als het 'tegen' zit komt het ook tegelijk. Normaliter ben ik al in spagaat tussen het obligate brasem- en zeeltvissen, en dit jaar is daar ook nog eens penvissen op stads- en polderkarper bijgekomen. Eigenlijk niet te doen, heb het gevoel gehad alles maar half te hebben geprobeerd, mede omdat zowel bij de brasems als de karpers resultaten uitbleven. Hetgeen ik spijtig vind. Kijk, dat actieve statisch zeeltvissen kan ik dromen, dus daar is op de juiste plek geen kunst aan, geeft wel heel veel lol, vissen pur sang. Dus ik versmaad het geenszins, elke sessie een feestje. Het moet wel heel gek lopen wil je niet regelmatig je netje vol kunnen vangen. Omdat mijn streven is elke maand een blog te produceren, maar ik inmiddels op het dubbele qua tijd zit, mede omdat er zoveel te melden is zal ik de blog in tweeën knippen. Less of a read. 

(Te) koud

(Te) warm

Grote brasems vangen wilde niet lukken. Had mijn zinnen gezet op een nieuwe plas, al in een eerder blog aangegeven, er zit namelijk ook megasnoek. Tijdens een probeersessie gebeurde er echter helemaal niks ("geen piep") en dat was dermate demotiverend dat ik niet ben teruggeweest. Volgend jaar dan maar. Op het bekende grote brasemwater dat elk jaar 'een beurt krijgt' piste ik naast de pot, bij mijn weten ving vrijwel iedereen wel iets, maar ik had na drie sessies nog geen aanbeet, laat staan vis in het net. En toen de brasem ook nog eens veel te vroeg in de paai ging vond ik het welletjes, verder maar weer. Leverde wel een van de mooiste zonsondergangen van het jaar op, ook wat waard. 

Volgend jaar beter, hebben we wellicht ook weer eens warmere zuidwesten winden...

Oud water, met overeenkomstige brasems

Dit kan wat worden, je herkent de omstandigheden

Zie je wel!

Geen brasems voor de lens, dan maar andere (on)gedierte

Bijna het pennen vergeten, wilde ook niet lukken na een aanvankelijk vliegende start in februari en maart. Opeens kwam de klad er in, samen met de kou. Of beter, telkens als ik kon was het die ochtend koud en bleef de vis stil liggen. Doorzetten tot in de middag was dan een goed idee geweest maar i.v.m. met werk of andere afspraken nooit een optie. En als bekende van Murphy, op de dagen die goed begonnen kon ik niet vissen. Een paar keer moest ik via social media ervaren dat anderen op die dagen wel vingen daar waar ik nog langs diezelfde dooie sloot had gezeten... Te koud of te warm. Al hoewel te warm kan nauwelijks in het voorjaar.

Tot die dag in mei dat ondanks winterse buien uit noordelijke richting alles toch los ging, graskarpers notabene, ze hadden klaarblijkelijk lang genoeg gewacht en er moest toch ééns gevreten worden... Ik was en ben er blij mee. Doorgaans vang ik er eentje per sessie, dus nu een tweede was een bonus. Realiseerde me gelijk dat het al weer 5 jaar geleden is dat ik hier een grasser van boven de 25 pond heb gevangen. Weet zeker dat er nog een paar zitten, maar zie ze maar eens te selecteren tussen de laatste uitzettingen kleinere vissen.

Geen beet gehad, Aaron, jammer

En Johan, jij ook al niet

Het voorjaar lonkt

Toch nog gecamoufleerd, voor deze ene keer dan

Nieuw penvisstoeltje, van C-TEC. Mooi compact opvouwbaar, laagste zit als mogelijk, licht in gewicht, goeie prijs. Aanrader.

Dat is één...

... dan een hagelbui...

... en daarna nummer 2

Door omstandigheden moest ik in Limboland zijn, en ik wist van tevoren dat ik maar weinig tijd zou hebben om even te vissen, en ook nog eens midden op de dag. Wat is er dan mooier dan eventjes ver weg van alles -je hóórt de stilte ter plekke - een loodje van 20 gram op de stroom over het grind te laten rollen? Het er alleen al weer even mogen zijn was al voldoende, en ik werd ook nog verrast met wat mooie vis. 

En niet alleen het loodje rolt daar van je weg, ook alle stress en aanverwanten spoelen uit je, zo prettig is dit vissen, bijzonder Waltoniaans. Kan er nooit mee ophouden, moet mezelf, de minuten rekkend wegslaan, terug de auto in, elke keer weer. Volgens mij worden de mensen in deze regio aanzienlijk ouder dan in de rest van het land. Happy go lucky.

Jammer dat hier gaan vissen elke keer zo'n exercitie is vanuit de Randstad, misschien moet ik er maar eens een paar dagen naar toe, zoals ook John (Riegman) doet met zijn ega. Ik mag Arjan Snoeij wel dankbaar zijn, die heeft me ooit ingewijd in de geheimen van dit stromende riviertje. Hengel, schepnet, brokje kaas en schuivend lood. That's it. 

Ving deze langs de hoge wand achter me, de rivier rustig stromend in het oppervlak, diep water. Maar vol met obstakels onder water bleek achteraf... vangen bleek geen sinecure. De stekken hier zijn na elke winter compleet anders.

Daar moet het juiste voer worden toegepast

Met 1 cm meer dan een ooit eerder gevangen exemplaar kan ik weer een PR aanscherpen