Stijgerteiger(en)

Iemand vroeg me onlangs waarom ik regelmatig zo kritisch ben in mijn blogs. Tja, aard van het beestje, deels? En er is regelmatig wat mis aan de waterkant, helaas. Prima uitlaatklep zo'n blog. Ben ik het kwijt. Al hoewel, zaken waar ik me écht aan stoor zoals die analfabeten met overlast gevende loslopende honden op plekken waar dat niet mag en ook prima staat aangegeven, of waar dat wel mag en de eigenaren gelijk vinden dat hun 'kind' ALLES móét mogen ter plekke (helaas op steeds meer plekken, met dank aan onwetende ambtenaren), inclusief je hengels van de steunen lopen, je lijnen meenemend terug het fietspad op, "dan had je er maar niet moeten gaan zitten", kijk daar heb ik het niet over.... dat raakt me teveel, wordt ik emotioneel van... en woedend.
Maar hij had een punt. Wil niet eindigen als een van de mannetjes op het balkon van de Muppetshow. Een beetje meer happy go lucky. Het is maar vissen. Iets met prettig buiten zijn en ontspannen. Dus maar weer eens een blog met leuke zaken, zoals mooie zeelten, zeker als ze de 55 cm aantippen of voorbij gaan, hetgeen me regelmatig overkomen is dit seizoen. Kan er geen genoeg van krijgen er naar te kijken. De eerste vier zeelten hieronder kwamen allemaal uit 1 sessie en zijn allemaal anders, goed te zien als je ze aan dezelfde kant fotografeert. Zo eigen, karaktervissen. Wat mij betreft behoorlijk goed te herkennen onderling. Het water begint al wat op te warmen en de eerste kuitaanzet is te zien.

De sessie waarin de vissen hierboven gevangen werden was eigenlijk de laatste, in een reeks met regelmatig zeeltvissen (en vangen), omdat "De Steiger" er zou komen. En dan is er nergens anders tijd voor... Inmiddels een gevleugeld woord in huize Moolenaar-van Velden, dat kun je van me aannemen. Zo'n onding op 10 meter werkhoogte waar ik een aantal dagen, zo niet weken, op zou moeten vertoeven, elk vrij uurtje wegploeterend. Stelde het al drie jaar uit, maar nu móést het echt. "Voor de zomer." Ja, dan ben je aan de beurt als zich een stabiele weersperiode voordoet, zwangere zeelten of niet... Heb gelukkig geen last van hoogtevrees of andere angsten, maar dat omhoog en omlaag tijgeren gaat je op een gegeven moment tegenstaan. En toen het verwachtte weer ook echt mooi bleef, kwam er weer wat lucht, want daardoor schoot een en ander lekker op. En na al dat afkrabben en aanverwanten heb je voor kitten en aflakken niet meer de hele dag nodig, en in mijn (echte) werkplanning had ik wel vooraf grote gaten geschoten. Ik zag mijn kans dus schoon en ging direct pleitte zodra dat kon voor een uur of wat. De zeelt zou zomaar in de paai kunnen schieten en daarna is het weer 'over'. Overkwam me vorig jaar.

Pas als je er met je neus bovenop staat zie je de ellende

En dat moet er allemaal af

Waarvan akte

Het gaat de goeie kant op, ik zie al grondverf

Gone fishing... Om 06.00 uur 's ochtends sta ik al op de parkeerplaats. Ondanks het uurtje rijden.

Daar links rolt er eentje, tegen de lelies aan, tegen de overkant. Dat wordt uitvaren met het bootje.

Duurt dus niet lang....

Al wel mooi de lengte

En bij de volgende ook het gewicht, bij deze goed verdeeld over de vis, is van nature robuust

Of bij deze alleen tijdens de paai. Maakt mij vandaag niks uit.

"O, daarom de term voerboot?"

Ja nu wel, mij een beetje plagen tijdens het zeelten. Waar waren jullie een maand geleden?

Duidelijk een stelletje, een beste vis voor een mannetje

Strak in de lak, maar dan wel van een beter merk

Moet het nou echt nog een keertje?

Zo, bijna klaar, hij kan weer weg

In de periode die volgt ga ik uiteraard veel vissen. Niet dat ik sowieso tekort kom, maar heb toch het gevoel iets in te moeten halen. En alles valt samen, weersomstandigheden en (vrije) stek keuze, naast een behoorlijke portie eigenwijsheid, een beetje waterkennis en zeker ook het nodige geluk.
Eindelijk mag ik weer eens een aantal echte zeelten begroeten, vissen van dicht tegen de 4 kilo en de magische lengte (voor niet ingewijden, dat staat op 60 cm. Al word je er tegenwoordig mee doodgegooid op social media, tuurlijk jongens, allemaal 60-ers...). Dat is lang geleden, moet terug tot 2012, in de pre-blogtijd, om resultaten van die orde van grootte te zien. Voor mij is een zeelt pas interessant als hij 55 cm is, en niet dat ik voor de rest als een snob mijn neus ophaal, maar daar ga ik pas voor op pad als begeerde ondergrens van het ware. Maar de laatste 7 jaar is het redelijk schrapen gebleken. Ben dan ook een zeer zuinige meter, en zal mezelf echt wel tekort doen... (not!) Discussies over goed meten ga ik niet meer aan, iedereen doet maar, ik vergelijk mijn vissen alleen nog maar met die van mezelf, en dat is goed beschouwd ook de enige graadmeter. Had destijds in 2012 27 zeelten van 55 cm en groter, en dat op een totaal van ongeveer 60 gevangen vissen. Dat waren ongekende tijden, puur te wijten aan het bevissen van twee speciale wateren. "Waarom niet daar nu heen dan?", zou je kunnen zeggen. Helaas, de wateren waren al vrij snel na mijn bezoeken ontdaan van hun vissen door ziekte of simpelweg teruglopen van het bestand door ouderdom. Heb er destijds, niet alleen in 2012 maar ook eerder, prima kunnen vinden wat ik zocht, zeelt richting Engelse standaard, dus was behoorlijke verwend geraakt. Sindsdien geen water meer wat ook maar in de verste verte kan tippen aan die plekken. Al zit daar het hernieuwd vinden van (dezelfde) liefde ook voor een deel in, een dag heeft maar 24 uur, en niet alles kan om vissen draaien. Dus heb ik vrede met het idee dat je niet altijd maar groter kan, en ook niet constant. Zat al heel snel in de toplaag van BV NL, en als die wegvalt en er is geen alternatief is het klaar. Maar goed, uitweiden over bijzaken kan ik als de beste, terug naar de laatste vangsten.

Toch altijd op zoek naar de grootsten van een water, en daar kun je op verschillende manieren mee om gaan, lees sturen.  Het was niet alleen de stek, maar ook het onderbuikgevoel dat me vertelde niet voor de meesten te willen gaan, in de hoop de groten mee te vangen, maar juist weg te blijven van de meute. Letterlijk. Jonge(re) geile opdringerige mannetjes die de dienst uitmaken in de grotere groepen zeelten. Daar blijven de oudere dames van weg, niks MILF, maar "aan mijn lijf geen polonaise". Dus moet je op zoek, je gevoel laten spreken en de kennis toepassen die je in jaren hebt opgebouwd. Wat ik daar echter voor nodig had waren stevige westenwinden, gezien mijn idee op welke stek het allemaal specifiek moest gaan gebeuren, en die winden hadden we al een tijdje niet gehad. Weet zeker dat ook daarmee de droogte van tegenwoordig (deels) kan worden verklaard, bij westenwind komt ook de regen mee. Toen het er naar uit ging zien dat die winden - even- kwamen zat ik klaar en de rest is geschiedenis.
 

Eerst een forse chaperon

Dan een kleinere zeelt; 48 cm en mind you 2600 gram! Oehhh, de toekomst!

Moet je maar niet koken tijdens primetime, enne niks anti-aanbakpan... marketingpraatjes

Inmiddels slim genoeg om twee schepnetten mee te nemen. Twee grand ladies gevangen houdend voor even...

Enter the monster(s). Oké geen nieuw record, maar na zoveel jaar weer een echte bak, waar ik erg blij mee ben.

Deze heb ik al eens vrijwel zeker eens aanschouwd door een oculair, toen niet mijn vis en ook niet mijn camera. Maar de dame had wel een vinkje gekregen. En ze zal het begrepen en onthouden hebben...

Moest de stek helaas verlaten het gevoel hebbend dat de koek nog niet op was, had ik nog maar 24 uur gehad... en kon pas later in de week weer terugkeren. Volgens de weerberichten zou ook op die komende dag de wind opnieuw naar het zuidwesten gaan draaien. Zou ik tot die tijd stelselmatig wat voeren, om ze bezig te houden. Waarvan akte.
Maar dat viel tegen op de dag zelf, en daarmee de vangsten, pas heel laat in de middag draaide de wind, en toen na lang wachten...

Te mooi, te kalm, te braaf, zomers klotsend

Kijk, nu gaat er wat veranderen, kom maar op!

Van een lome

bijna zomerse kabbel

naar een steeds feller briesje

het water steeds meer rimpelend

totdat er uiteindelijk weer kleine witte kopjes mijn kant op komen rollen...

... samen met de vis. Mission accomplished. Wat een bak weer, en een onbekende ook nog.

 

Ondertussen heeft de zeelt gepaaid, na dat bloedhete weekend in de start van juni. Ik zal niet beweren dat het hiermee allemaal weer over is, weet zeker dat niet alle zeelt in 1 keer paait, dat ze ook verschillende momenten na elkaar hebben, desnoods met weken ertussen én dat de grotere dames zo lang mogelijk proberen de dans te ontlopen totdat ze er echt 'klaar' voor zijn, maar toch is het anders als je weet dat de paai al begonnen is. Vind het in elk geval lastig om er dan 110% mee door te gaan. De oplossing ligt in het bevissen van dieper water, wat ik ga doen, heb de epistels van Gibbo goed bestudeerd, al kan het zomaar zo zijn dat ik ook daar (ander water) te laat ben.