The Big Five (?)

Als je van schrijven houdt, houd je ook van lezen. Sterker nog, dat tweede moet voor het eerste uit lopen, anders wordt het niks. Mijn totale boekenkast heb ik na de laatste verhuizing in 2016 'teruggebracht' van 36 naar 21 (strekkende) meters, waaronder de nodige visboeken. Noodgedwongen wegens ruimtegebrek. Met name de karpermagazines opdoeken gaf veel ruimte, letterlijk en figuurlijk. Zowel van Karper, Spiegels als Karperwereld vanaf nummer 1 alles weggedaan. De auto zakte er bijna van door. Niemand die het wilde hebben via MP, zelfs niet gratis.... Toch wel spijt van inmiddels, maar wie had gedacht dat ik weer "hooked" zou raken op die rotkarpers? Wat ik nu aan visliteratuur en -lectuur nog over heb koester ik. Metertje of drie daarvan haalt het nog wel. En dan tel ik De Karper's en MC even niet mee.

Heb in de loop der tijd wel een favorietenlijstje aan schrijvers gemaakt, voor mij met recht The Big 5.
Namen? Vooruit waarom niet, in volstrekt willekeurige volgorde: Joris Weitjens, Herwin Kwint, Luc de Baets, Willem Barnas en Alijn Danau.
Goede wijn behoeft geen krans, dus ik ga niks uitleggen. Behalve dan dat het voor mij belangrijk is dat hetgeen er staat echt hout snijdt, geen nabouwende prietpraat is, me aan het denken zet, ontroert én ook nog eens gebracht wordt in geheel eigen stijl van proza; dictie, ritme, woordkeuze. En sorry voor de 'mindere goden' daar net onder, daarvan zijn er ook voldoende, kijk maar wat MC elk half jaar weer boven 'water' weet te toveren. Gelukkig is alles perceptie, en daarmee subjectief. Het is slechts mijn mening. Desondanks heb ik mijn lijstje al meer dan 10 jaar niet zien veranderen.

Tot dit weekend...

Nadat Arend mij publiekelijk getagd had op FB met de opmerking 'dat 'ie mij nog even moest overhalen het te bestellen' kon ik natuurlijk niet meer terug. Het staat voor een boek. Nee serieus, ik keek juist uit naar dit specifieke boek, maar wilde het van de schrijver zelf overhandigd krijgen op Carp Zwolle, zo'n magic moment, waarvan ik er al meer in mijn leven heb mogen ervaren. Dank u heren. We hebben het hier over Karper In Zicht van Robert Schneider.

Hoe vaak ik niet terugdenk aan Rob's verhaal "Een bewogen seizoen" in Het Grote Karperboek van Groothuis. Dat verhaal dat begint met een wakervisser die zich heeft laten overhalen het seizoen te beginnen met penvissen (even gechargeerd), daarmee een sfeer en ervaring beschrijvend die in mijn ziel geëtst is, door overlappende gezamenlijke ervaringen. Voor mij als een soort van mega-gedachtenloop, of een terugkerende droom. Hoe vaak ik niet in de polder heb gelopen, bij eerste licht, mist over het water en bellen van azende vis op de stek, denkend aan Rob's woorden... Zo vaak eigenlijk, dat zijn verhaal van destijds een onderdeel van mijzelf geworden is.

Ik ga hieronder geen recensie bespreken, want daarvoor zal ik het eerst helemaal moeten lezen, en ik heb met mezelf afgesproken dat in alle rust te doen. Daarbij heb ik helemaal die behoefte niet, wil slechts iemand eren. Het eerst hoofdstuk moest er desondanks de dag na aanschaf wel direct in zijn geheel al aan geloven, en verder heb ik er hapsnap al wat van gesavoureerd, daarmee mij direct reden gevend een vraagteken achter de titel hierboven te zetten, want nummer zes heeft zich duidelijk aangediend*.
Waar er maar plaats is voor vijf in de Big Five kunnen er geen zes zijn, maar met een ex aequo toepassing is dat prima op te lossen😉. Bij deze, allemaal ex aequo. Rob, welkom!

Een monumentaal boek van een waar karpermonument, zover wil ik nu al gaan. Oude garde, zoals hij dat zelf noemde richting mij. En nog in DH geboren ook. Scoort zekâh puntûh aan deze kant.
Hoorde via de tamtam dat alleen die verdere oude garde interesse zou vertonen. Zou ik zelf als schrijver helemaal niet erg vinden. Voor het waarderen van echte kwaliteit heb je nou eenmaal wat levenservaring nodig. Ook rond viszaken. Daarbij, het zou mij niks verbazen als mocht blijken dat de inhoud zo zinnig is dat het vanzelf naar de periferie doorsijpelt, als een steentje in het midden van een plas. De rimpels bereiken vanzelf de randen. Zo zijn eigen mythe vormend. Bein Westerlaan, die naast Robert stond op die beurs, zei daar ook nog iets over in de trant van "nog nooit gezien dat er direct zoveel interesse is". (Bein is dé drukker van Nederlandstalige karperboeken, en via hem zijn er al vele edities verschenen, dus laten we hem hierin een autoriteit noemen.) Al kan dat succes mede komen omdat Rob op zijn geheel eigen wijze al die jaren is blijven bouwen (niet bewust hè, geen mannetjesmakerij, in tegendeel, the raw material) aan een sterk en eigenzinnig beeld van zichzelf via de media, gedrukt of digitaal, dat schept verwachtingen, die nu verzilverd gaan worden. Ik bedoel dat heel positief! Wat mij betreft had zijn boek ook Karper Inzicht kunnen heten.

*En niet alleen dat, ook de vele bijdragen in bv De Karper waren van zeer hoog niveau. Naast artikelen in andere bladen. En dat staat los van alle prachtige illustraties van zijn hand in allerhande gewaardeerde karperboeken.
 
Ik heb me hier beperkt tot favo schrijvers van het gedrukte woord, want er zijn inmiddels ook bloggers die prachtige dingen produceren. En waar ik veel plezier aan beleef. Wellicht eens voor een volgende keer. Maar voor mij geldt, alles wat ik beet kan houden telt dubbel, als zodanig toch een kind van de materiële periode. 

Ik mag beslist niet onvermeld laten dat een van mijn grootste karper-influencers Rini Groothuis is, wil hem geenszins te kort doen, in tegendeel. Als je jong bent kun je nog onder grote invloed komen, en dat was ik destijds meer dan, Rini's boeken kon en kan ik spellen - dat is er overigens later nog wel eens één gelukt, die staat wél in het lijstje boven - maar ondanks dat én ondanks zijn laatste boek in 2019, waarvoor hulde, staat hij (Rini) toch niet in mijn persoonlijke schrijvers top 5 (6). Had toch behoefte voorgaande te vermelden. Het gaat mij hier puur om schrijven, en daarmee persoonlijk ervaren emotie 'op de bank'. Vissen als totaalervaring is natuurlijk meer dan dat.