"Etes vous une aventurier?"

Het kleine meisje houdt zich met beide handen vast aan het gaashek van haar oma. Een waar engeltje; hoogblond, ernstig gezichtje, intense blik (zo jong al) en klassieke trekken. Bijna Engels. Dat zie je maar weinig in Frankrijk. Ze vraagt me de oren van mijn hoofd, deels niet te volgen, want ook rap van de Franse tong, te rap voor deze nog wat verbaal roestige slechts tijdelijke Fransoos. Of ik een avonturier ben? Ik zeg maar ja, en ook karpervisser, en nee toch geen bohemiën ondanks dat ik 's nachts buiten slaap... Dat vissen vindt ze prachtig. Ik laat haar wat foto's zien van karpers van de afgelopen nachten en ze is verkocht, blijft maar aan haar kant van dat hek staan, vragen op mij afvurend. Pappi (opa) had gezegd dat er hier geen karpers zitten, en ze was er niet van te overtuigen dat dat anders was. Zelf wist ik van 30-ponders, voor mij goed genoeg. Op een gegeven moment wordt ze naar binnengeroepen. Oma begrijpt dat de visser niet alleen voor haar kleindochter komt. Oma had ik al even eerder gesproken omdat ik toestemming wilde om er de nacht door te brengen. Al hoewel openbare zone toch onderdeel van iemands persoonlijke ruimte, zo vlak achter de tuin, hek of niet. 

Tussen de buien door

Voor mij niet meer dan normaal, zo'n vraag. Bijzondere dame, bijzondere kleindochter. Het zal een generatie overgeslagen hebben, zoals zo vaak, want op een later moment zie ik ook de moeder, en dan snap je niet dat daar zo'n engeltje uit voort kan komen. Deze subjectieve constatering is uiteraard geheel voor mijn rekening. 

Het engeltje had ik verteld dat het zou gaan regenen. "Mais non, monsigneur, pas possible." Dat waren in korte tijd al twee verschillen van inzicht, naast de ontbrekende karpers dus ook al dan niet regen. Die avond en nacht breekt de pleuris uit, qua hemelwater dan, de wind blijft achterwege. Voor een visser die net een hittegolf te verduren heeft gekregen met temperaturen van 38, 37, 39, 38 graden niet zo erg. Ik verlang wel naar afkoeling. En de vissen ook: kan niet anders, het moet gaan lopen. Al hebben we voldoende goed gevangen ondanks die hitte, Arend zelfs afsluitend met 24 stuks.  De uitdaging zat 'm meer in andere zaken als toegankelijkheid water en het aanwezige wier. Sprak nog een carpist die letterlijk aan het water woont. Had ik van het voorjaar leren kennen, aardige vent, heel open.  Het bij hem voor de deur liggend stukje kanaal zou au cet moment très compliqué zijn. Trop chaud. Ik heb dan al 2 dagen gevoerd en al de nodige activiteit gezien. Zit vlak bij een zone waar onder de sluis door water doorgepompt wordt, zorgend voor stroming en zuurstof. Resultaat midden op de dag paar uur later: in 3 uur tijd 4 runs. Absolutement très compliqué🤷🏻‍♂️. Het zijn geen monsters, maar wel karpers. Toch brengt de natte nacht bij het pand van het engeltje en haar oma geen vis op de desondanks doorweekte mat. Als ik naar het weerbericht kijk dan weet ik genoeg: wegwezen naar drogere oorden of naar huis. Aanvankelijk voel ik voor dat tweede, ben al 10 dagen onderweg en de max is wel weer bereikt, de rek is er wat uit. Daarbij is Arend gister solo (op afspraak) naar huis gegaan, dus ik ben alleen. Even wennen.  Heeft ook voordelen, want zo kan ik 3/4 maal schakelen zonder irritatie daarover van anderen. Ik besluit straks oostwaarts te rijden naar een andere uitdaging, zo te zien daar grote kans op droger weer.  Daarbij... met het desbetreffend water in mijn hoofd heb ik nog een appeltje te schillen. Dus als je er dan toch in de buurt van bent?! (T.o.v. Nederland is alles in de buurt natuurlijk.)

Terug naar het ochtendmoment achter de tuin aan het charmante kanaaltje. Het engeltje heb ik binnen al zien scharrelen, bij eerste licht al. Met haar neus tegen het raam gedrukt, om de 5 minuten zwaaiend. Ze mag vast van oma nog niet naar buiten, nog een te natte boel. Op een x-moment is het inpakken aan mijn kant klaar, moet ik afscheid nemen. We zwaaien zonder woorden naar elkaar. In gedachten zeg ik; "je opa had gelijk!". 

Voorlopig even noodweer

"Je opa had gelijk!"

Eerder die sessie gestart onder Nancy. Ook al solo. Arend zou ik later gaan zien. Mooi rustig kanaaltje. Beetje vergeten visgebied. Behalve karpers zwemmen er ook lelijke pussycats, van die grote. En laat ik er in het holst van de nacht er daar nou een van aankrijgen. Kolere, wat een geweld, meter na meter wordt van een per ongeluk veel te strak staande slip afgerost. En toch gaan, en gaan, en gaan. Het beest vlecht zich door alle wiervelden die het kan vinden. Zonder pauzeren. En dan opeens knalt de lijn door, de spanning wordt te groot. Had sowieso niet de illusie gehad dit monster te kunnen gaan vangen, niet in deze wierrijke omstandigheden... maar lullig blijft het. Hoe ik weet dat dit een meerval geweest moet zijn? Paar jaar terug had ik exact dezelfde ervaring. Dacht toen nog naïef mijn nieuwe karperrecord aan het drillen te zijn. Dat ik destijds die vis wist te vangen had meer met mazzel (en een toegesnelde vismaat, ja weer die Arend) dan met kunde te maken. Verder niks de 48 uur daarop, ondanks verkassen naar een ander pand. Nadeel van geen kennis en geen tijd (om de vis op het voer te zetten).

Tres grosse silures, pas beaucoup des carpes... wist ik veel

2020, op net zo smal nietszeggend kanaaltje

Later die week tref ik Arend in een heel ander deel van het land. Voorwaarts, op naar een gezamenlijk groots avontuur! Maar niet te snel, bloedverziekend heet vandaag.  En de dagen erop ook, heb echt 37, 38, 36, 39 voorbij zien komen. En echt rustig achterover leunen wordt het niet, elke dag 2 stekken aanvoeren, en bijna elke dag verkassen. In die hitte moet je dat wel met enig beleid doen. Het is zelfs zo heet dat we stekken in functie van de bomenbeschutting zoeken. Als eerder vermeld desondanks toch vis gevangen, op alle momenten van deze sessie. Zowel in de avond, nacht als vroege ochtend komen ze er uit. Arend draait series: 7 stuks, 5 stuks, etc. Ik start met een blank, maar daarna gaat het gestaag, elke nacht wel een of meerdere vissen, en dat loopt door tot het afscheid. Arend naar huis en ik nog een kleine week verder. Maar wat is wijsheid, in heel Midden Frankrijk code rood voor een paar dagen? Pleurisweer op komst. Ik trek mijn conclusies, blijf niet in dezelfde streek hangen, maar rijd wat omhoog. En dan wordt het zoeken. Persoonlijk pionieren. Uiteindelijk resulterend in de blanknacht bij het engeltje. 

Voeren, voeren, voeren

Prettig weerzien

Zoals hij zelf zegt, een gouden k**p.

Aan de sfeer ontbreekt niks

Op zijn Bassie's...

Hier kwam ik voor

Lekker in de schaduw

Met grote regelmaat draai je het zo in. Kansloos.

De variatie is groot

Een bekende voor Arend, maar niet voor mij. In elk geval in de pocket. Blij!

En daarna vanzelf het nog een appeltje mee te schillen-water, ken het al ginds 1993, want opgenomen als apart hoofdstuk in het eerste Nederlandse boekje van Lion Hoegendiek. Nu ruim 30 jaar later nog steeds zwaar bevist, dagelijks, op de geijkte hoerenstekken. Gelukkig is de stek die ik ambieer desondanks vrij, ondanks dat ik dan ingesloten zit tussen Fransen links (4 man, 16 hengels), en Fransen rechts (2 man, 6 hengels). Maakt me vandaag niet uit, ik ga diep vissen. Ik weet van een eerdere keer dat hier een geul van tegen de 4 meter diep ligt. Weet vrij zeker dat ze daar doorheen komen. Onderkant talud op 3,5 meter ipv strak tegen de bomen van het enige eiland zoals alle anderen het hier doen. Het is deze nacht een alles of niets move, mede bedoeld om zo droog mogelijk deze periode door te komen. En dat lukt, slechts een paar stortbuien terwijl om mij heen de Franse pleuris is uitgebroken. Als ik de volgende dag zonder beet wakker word voelt dat prima, voor de verandering (in mijn ogen: als je 's nachts blankt heb je een compleet verkeerde inschatting van de situatiegemaakt, derhalve reden tot licht chagrijn). Normaliter partir c'est mourir un peu. Maar vandaag niet, het is goed zo. Weer een water van de shortlist af. Bij indraaien blijken twee van de drie onderlijnen kansloos te hebben gelegen. Het zal wel. Passend afscheid horend bij deze voortdurende en dagelijkse gangbang. Op naar andere oorden. Echt vissen. 

Adieu, tot nooit

Twee onderlijnen gebroederlijk naast elkaar, rechts de mijne...

Met 2 van de 3 stokken vast... 

Andere oorden... Daar aangekomen via uiteraard de Bison Futee valt me de rust in de streek én langs het kanaal op: heel weinig volk, nauwelijks boten, geen vissers (over 50 km). Ik heb nog 3 nachten en zie deze als diepte-investering voor komende jaren. Rijd gedurende de dag een leuk stuk van het kanaal af. Wat opvalt, veel toegankelijker dan datgene waar ik eerder deze trip met Arend was. Biedt toekomstperspectief. Het staat op vele lijstjes, maar desondanks geen hond hier. 

Nergens mensen te bekennen, geen bewoners, geen vissers, zelfs geen kapiteins van huurboten

Op een wat langer pand maak ik 2 voerstekken, die ik beide komende dagen afvis. Ik kan dus dadelijk vissen op een stek waar 1 x extra voer is gedropt, en een waar dat zelfs 2 x is gebeurd. Effe een Bas vd Broekie doen. Maar nu eerst naar een vertrouwd stuk, waar ik vorig jaar zomer (2024) in de reservenacht instant 2 mooie schubs had. Fijn is dat je op vrijwel alle Franse kanalen wel mag nachtvissen, zolang de VNF er maar langs kan. En reken maar dat die actief rijden. 

Deze nacht levert geen schubs op, maar 2 spiegels. Ik moet er lang op wachten, pas om 05.00 de eerste. Als je dan weet dat het hele stuk 600 meter is dan kun je er uit opmaken dat ze nooit heel ver uit de buurt zijn. Eigenlijk had ik eerder resultaat verwacht. Ben blij met deze 2 vissen, een mooie toevoeging aan wat er al op de mat geweest is. Dan op mijn dooie gemak teruggereden naar stekken 02 en 03. De eerste om nog eens te voeren, de tweede om neer te strijken. Waarvan akte. Beetje een hoerenstek, ken diverse vissers die ook hier gevist hebben. Het bestand is goed te noemen, maar omdat dit pand 20 km lengte heeft kunnen ze overal uithangen, vandaar ook een tweede stek in hetzelfde stuk. Ad ramdom prikacties eigenlijk, ik weet niks. 

Bekend terrein

In de reservetijd, was al aan het inpakken

Zal rond 13.00 uur vissend weer geweest zijn. Verwacht nog geen vis, wel lekker zitten, en de map met onderlijnen eens nalopen. Beetje eten, kopje thee, dat werk. Niet lang nadat ik zit twee Franse jongetjes, jaar of 9/10, vissers. Op MBT en step. Duurt niet lang voor ze op me afkomen, beetje schuchter, de auto met NL-nummerbord is niet te missen. Ook hier de nodige rappe vragen, net als bij het engeltje. Nee, niks gevangen (ik vang nooit iets, zelfs met nat net en idem onthaakmat vlak naast me), en ja ik blijf de hele nacht. Of ik verres de terre heb. Even sta ik met de mond vol tanden, euhhh? Achteraf makkelijk, aardwormen... de gastjes gaan ook vissen, verderop, netjes rekening met mijn lijnen houdend. Werphengel met plugje, vaste hengel, vermaken zich de hele middag. Wat een leven, opgroeien naast het viswater. Ze wonen naast le Marie. Op een gegeven moment komt er een derde bij, ietsje ouder. De twee eerste knapen zitten bij de brug, er onder eigenlijk. De derde blijft hoog en gaat heel onschuldig ongezien steentjes in het water gooien, het lijkt wel een jaren 50-film. Zo anders dan onze jeugd. Op een x-moment wordt 'ie toch betrapt, grote hilariteit. Vanaf dat moment verdelen ze de hengels. Omdat ze niks vangen gaat vissen vanzelf over in spelen en dat gaat ergens mis die namiddag. Ik hoor krak, hoor een schreeuw en vanaf dat moment een ontroostbare middelste knaap. Heeft zeker 10 minuten onafgebroken lopen snotteren. De twee anderen zijn ook direct stil, en voelen (bijna lijden) mee. De uitgelaten stemming is compleet omgeslagen. Ze druipen langzaam af richting het dorp. In collectieve mineur. In dat proces sta ik op, loop naar het jong van wie de gebroken hengel is, vraag wat er aan scheelt. Het tweede deel van zijn vaste stok (4 of 5 meter) is cassé, gebroken. Ik geef 'm 10 euro en leg uit waar de viswinkel zit paar dorpen verderop. Hij is zo van de kaart dat ie ook zijn trui nog vergeet. Dat kinderverdriet was echt, kwam bij mij ook zo binnen dat ik er ook even last van houd. Deze kinderen waren in vrijwel alles zo anders dan wat ik uit NL gewend ben. Verwende hobbyprojecten. 

Toen was alles nog pais en vree, en werden er nog onschuldig steentjes in het water gegooid

Die nacht levert me maar 1 aanbeet op, wel een mooie vis; schub met karakter. Sterke vis, die er ondanks het warme water als een malle vandoor gaat. Op de kant zie ik een oudere vis, met een ietwat eigenzinnige bouw, geen 13 in een dozijn. Het is zo vochtig dat de frontlens van mijn objectief blijft beslaan, de plaatsjes vallen wat tegen. Van bovenaf gezien lijkt deze vis net zo plat als een brasem. Dus wel de looks, maar niet het gewicht dat er bij zou kunnen horen.  En zoals zo vaak deze sessie, niet van de kant waaruit ik dat verwacht had. Ik vis die dag verder lekker uit. Zonder resultaat. Voor het mooie toch nog wat te heet... water is 23 graden. En dan heeft het al flink geregend. 

Vis met karakter

Dan voor de laatste nacht naar de laatste stek. Heeft al 2 beurten voer gelegen. Levert in elk geval al om 17.00 uur een aanbeet op. Op de rechterhengel. Maar ik zal 'm links landen uiteindelijk, ver achter de stek van de linkerstokken. Wat een power, wat een wildebras... leek op de kleur na wel een Hollandse polderschub. Daarna stil, nou ja stil, veel piepen, de hele nacht door. Het barst er van de kreeft en de poisson chat, voedselconcurrenten van vriend karper. Om de zoveel tijd voer ik na. Maar toch geen serie aanbeten a la Arend, of onze Bassie uit 't oosten... Pas in de ochtend, ben al scharrelend rond de visstek, want straks op huis aan, nog een afscheidsrun (alweer eigenlijk). Prachtige karper, die veel groter oogt dan dat de unster aangeeft. Ook deze heeft van boven een platte bouw. Vermoed dat de kreeften en poisson chats hier een groot aandeel in hebben. Voedselconcurrentie. En net als in ons kikkerlandje komen ze er hier nooit meer vanaf. 

Elke stek zo eigen qua looks, totaal verschillend van de rest

Zo komt het regelmatig terug... kansloos

Laatste vroege vogel van deze sessie

Heb in totaal 14 dagen en 12 nachten gevist, een PB. Op 11 stekken. In die zin hard werken, zeker met die hitte. In die tijd 17 karpers gevangen. Voor mij prima resultaat. Want op 3 van de 4 kanaalstelsels beetgehad. Goedbeschouwd maar 2 nachten zonder aanbeet. Dat is exclusief de circuitput. Die tel ik niet. Ook nog tijd gehad hier en daar een dorpje te bezoeken en even gas terug te nemen op een terras, of met een verse croissant te genieten van de ochtend, naast een vistrip ook nog een broodnodige vakantie. 

Als je dan denk dat ik even genoeg van vissen heb, welnee. De dag na thuiskomst in ons kikkerlandje  door omstandigheden naar Leiden moeten rijden. Mooi dat ik op weg naar huis (flinke omweg) nog even een pennetje uitwerp. Met resultaat. 

In Nederland gaat het gewoon door

Laat die herfst maar komen. Ready to go. Zit goed in mijn vel. Zelfs Hollandse nachtvissessies in voorbereiding. Mag in de krant. Heb in Frankrijk wellicht wat doorbroken (?).

Heet van de naald; die herfst dient zich vroeg aan, althans het bijbehorende vangstresultaat. Lucky me. In 2,5 uur zes runs en vijf gevangen vissen is een resultaat dat ik niet had durven dromen, en dat alleen maar om mezelf iets te bewijzen. En minder dan een week later op dezelfde stek precies hetzelfde, nu vier gevangen vissen op zes beten in eveneens 2,5 uur. Maar dat moet wachten tot een volgende blog. Tenzij er dan wel wat interessanters te vertellen is. 

Overigens, die nachten, ho maar, vette blanks: verkeerde keuzes en licht chagrijn. 

Geen Gouds commentaar