Dit keer een trip die ik al een keer of wat uitgesteld heb; naar een privéwater in Duitsland. Nou ja, privé... voor de Hollanders dan toch. Wel een soort van hengelsportvereniging, maar dan één zoals er zovele in Duitsland zijn, met een strikt en streng vol is vol 'deurbeleid' (zeker aangaande karpervissers;-)) van maar een paar leden en maar 1 te bevissen watertje. Naast de verplichte € 100,00 inschrijfgeld elk jaar een contributie van € 180,00. En wij maar klagen in Nederland over die dure VISpas... Of nog erger, dat je eventueel eens een keer een tweede moet aanschaffen om op nog meer water te mogen vissen en dat je dan maar de helft terugkrijgt... tsss...
Anyway, de reden dat ik er toch vis is omdat er ooit hele grote grassers zwommen. Niet dat ik die ving, al ben ik vele malen erg dichtbij geweest. Ik denk dat ik al te laat was. Ik heb het over GROTE grassers. Ik weet wel meer wateren met monsters, maar het zijn er altijd maar een paar, op een schier oneindige watermassa, en altijd vissen met 'aangepaste' voedselpreferenties en -als het tegen zit- aastijden, m.a.w. bijna onbegonnen werk, en daarvoor is het leven me toch te kort. Ik wil gewoon een kansje kunnen maken en niet dat eindeloze blanken voor een paar vissen per jaar. Doe eens normaal, joh!
Op dit specifieke water had het mogelijk geleken, mits ze er nog zouden zwemmen... en zeker ook deze sessie maakt dat ik er zeer sterk aan twijfel of die monsters er nog wel zitten. Maar nu loop ik vooruit.
Ik weet niet hoe het jullie vergaat, maar er zijn van die sessies dan schieten de voorbereidingen maar niet op, ik loop dan maar te rommelen thuis met mijn visspullen (eigen viskamertje hè). En al helemaal niet als ik alleen ga en er geen druk om op tijd te zijn van buitenaf is. Al hoewel ik het grootste deel van de zaterdag heb om in te pakken en te rijden, kom ik toch pas even na 19.40 aan bij het water, en ja, dan is in deze periode de zon al een aardig eind richting horizon.
Eerst even gaan kijken, op het fietsje. Twee dingen vallen mij op; op het eerste gezicht niemand anders vissend te zien en ook geen sporen van tenten -heeeeel gunstig zo vlak na de Duitse vakantie in augustus, te vergelijken qua massaliteit met die van de Fransen- dus er zal de afgelopen zes weken niet heel veel serieus gevist zijn. Gunstig!!
En... het water staat ongekend hoog voor de tijd van het jaar, dus ik kan niet vissen vanaf het centrale punt, omdat de weg ernaar toe onder water staat. Er zijn eigenlijk geen regels die mij hier binden -goed voeren geen probleem, tenten en nachtvissen getolereerd, bootje en visvinder inzetbaar, en drie hengels ook- behalve dan dat deze punt alleen maar bevist mag worden als hij met droge voeten te bereiken is. Echt een regel uit het Ministry of Silly Walks, maar ja, ik heb me er aan te houden. Ik kies eieren voor mij geld en blijf voorin bij het zwembad, mede omdat dit ondiepe deel meer dan zijn aandacht van de onderwaterbevolking krijgt bij warmer weer en het dat nòg steeds is. Daarbij, het wordt te snel donker om alles helemaal naar achterin te sjouwen.
Drie hengels uitvaren kent zijn tol qua tijd, dus ik zit pas rond 21.15 weer op mijn gat. Heerlijk zwoel weer, een nazomer waardig. Sterrenkijken met een biertje en een zakkie chips. Het zal me benieuwen hoe vaak ik er uit moet, drie keer is mogelijk, alle drie de hengels liggen op strategische plekken. En op verschillende dieptes. Variërend van 3 tot 6 tot 8 meter. Inderdaad (al) aardig diep, mijn ervaring is dat hier toch de grotere karpers zwemmen, ook zomers. "Karpers? En je had het tot nog toe over graskarpers?" Ja, je hebt gelijk, die graskarpers waren de aanleiding hier te gaan vissen, maar dit keer heb ik het op karpers gemunt. Prachtige vissen, de ene helft van de populatie spiegel, de andere helft edelschub. Met een gemiddelde van 25plus pond. Een paar behoorlijke uitschieters daargelaten. "Maar dat soort wateren zijn er toch voldoende in Nederland?" Ja en nee, ik hou er van alleen te vissen en te kunnen verkassen mocht dat moeten. Op voor mij onbekende vissen zonder dat de hele goegemeente er al overheen gepiest heeft... En dat kan hier prima en in NL niet (voldoende).
Klein bijkomend nadeel; de eerder best lopende stek, ooit een voor anderen verboden te betreden oefengebiedje van de Feuerwehr, is volledig prijsgegeven aan nieuwbakken Feriënchalets en daarmee eigenlijk een soort van ter ziele. Ik zie de nodige gezellige vakantiewoning-interieurtjes oplichten in het donker als ik dichterbij vaar, in plaats van de verwachtte ondoordringbare bomenrij. Dobberend in het donker maak ik een foto. Het is niet anders. Vorig jaar (toen ik helaas niet geweest ben) waarschijnlijk ploeps uit de grond gestampt met Duitse voortvarendheid.
Een beetje techniek; ik vis met een regionaal (in ZH) zeer succesvolle boiliemix met extra additieven bedacht door vismaat David en genaamd naar een vliegtuig (klinkt als een raadsel en dat is het ook; meer een geintje entre nous dat ik niet kan delen, sorry) en het zal mij benieuwen of het instant aanslaat. Dat doet het in NL wel, maar hier heb ik er al eens een meerdaagse sessie geen beet op gehad, en met de readymade's die ik ook mee had destijds wel, en hoe! Formaat 15 mm, mijn favoriet, een prachtig maatje als je geen ander gespuis verwacht. Daadwerkelijk gevist wordt met een wafter, speciaal vervaardigd als haakaas, mooi uitgebalanceerd. Rigs niet al te ingewikkeld. Als haak een Specimen plus van Drennan, haakmaat 6. Een haak die ik de hele zomer al uittest, en met tot nog toe mooie resultaten. Geen losschieters, geen uitbuigers, prima indraaiend (zonder ligne-aligner, maar wel inwaarts geknoopt) en een blijvend scherpe haakpunt. Vooral dat laatste is een 'puntje' bij de meeste hedendaagse haken. Aan de haak ± 15cm combilinkmateriaal, vandaag Mantis 25 lbs, deels gestript. Op drie puntjes een stipje heavy metal. Lood 75 gram vast lood, of beter semivast, wat nu tegenwoordig modieus de shockerrig heet. Gewoon een kwestie van een safetyclip waarin de wartel maar nèt blijft hangen samen met een goed schuivend stoppertje achter het lood voor de eerste klap die een daalder waard is, maar niet voor het kopschudden. Zwaar lood gebruik ik niet met kleine haken, geeft veel te veel losschieters.
Gezien de afstand (meer dan 100 meter) vissen met zinkende gevlochten lijn, voorzien van 20 meter X-line 'voorslag'. En om het verdere gebrek aan rek op te vangen als hengels soepele Armalights 2,25 Lbs. Een ideale combinatie. Als klap op de vuurpijl de vorige jaar al aangeschafte Daiwa's Tournament (ik weet niet welk type, boeit me eigenlijk nooit zo). Kocht er vier omdat ik ook voor deze afstandsvisserij baitrunners wilde hebben... en heb ze tot nog toe nooit gebruikt. Wat me overigens opvalt vanavond bij afstellen is dat de slip niet net zo smooth kan worden afgesteld als bij Shimanomolens, zowel niet van de echte slip als niet van de baitrunnerslip, echt een minpuntje (al valt het in de praktijk weer wat mee, nèt voldoende om ze niet weer te verkopen, maar toch...). Verder belangrijk is dat ik mijn lijnen behoorlijk laat afzinken, kwestie van strakdraaien, flink wat meters geven en pas een kwartier later de swinger er aan.
Om kort te gaan, het is meer dan rustig die nacht. Zo'n stille nacht waarin de hele natuur op stok gaat. En dan weet je, "het wordt niks vannacht". En inderdaad. Los van een enkele piep helemaal geen runs, niets. Ik ben vroeg wakker, heerlijk in het eerste ochtendlicht. Genieten met een kopje thee. Als rond 09.30 de tegenoverliggende steiger (normaliter verlaten...) ingenomen dreigt te gaan worden door twee locals pak ik gelijk het boeltje op en vertrek naar achterin. Dat was de prikkel die ik nodig had om in actie te komen. Niet wetend dat de twee heren deze steiger slechts gaan gebruiken voor het te water laten van hun boot en achterin ook tegenover me komen vissen, daarmee de helft van mijn mogelijkheden blokkerend.
 |
| Verkassen die hap! |
Achterin aangekomen bij wat in de volksmond het 'achterste bankje' heet is het weer opbouwen geblazen. Rustig aan, want het moet ook een beetje leuk zijn. De bodem is in dit deel onder water net een maanlandschap, vol kuilen en heuvels. In die zin is het hele gebied interessant, maar een specifiek goeie plek springt er nooit echt uit. Al heb ik wel mijn voorkeuren. Ik houd van 'oksels'. Oksels? Bleuhhh?!
Daarmee bedoel ik die specifieke plek waar op een water twee haaks op elkaar staande taluds samenkomen, meestal ook de plek waarop de vis omhoogkomt om de zandrug of grindbank te passeren als ze langs het talud zwemmen. Door zo'n oksel te bevissen en te bevoeren over een strook van verschillende dieptes gaat de hoeveelheid runs prettig omhoog. De truc is echter wel de lijn van ondiep naar diep te kunnen laten lopen over het talud, want een lijn dwars door het water heen als een vliegertouw recht naar die zone laten lopen lijkt af te schrikken. Maar hier kan dat mooi op de door mij gewenste manier. Dus... bootje in het water, visvinder mee, voer mee, hengel mee. Ik vaar altijd mijn hengels uit vanaf de visplek tot aan de visstek. En niet andersom. Veel meer controle over alles. Bijvoorbeeld door via het talud op aangeven van de visvinder terug te varen en daarmee zeker te weten dat de lijn goed ligt t.o.v. de aanzwemroutes. Ik vergeet er bij te vermelden dat het water hier werkelijk glashelder is. In de zone aangekomen valt me opeens een hengel-setup op aan de overkant tussen de bosjes. En ja hoor, ook een tent en een bootje... Gatver! Daar was tot voorheen alleen maar aaneengesloten bos. Met een iets dieper geultje voor de grootste struik. Goeie stek! Toen... Even polshoogte nemen. De kerel slaapt natuurlijk nog ondanks dat het dik 10.30 is. Denkt dat het Gutemorgen vanaf zijn eigen kant komt en ziet mij aanvankelijk helemaal niet drijven... want verwacht me daar niet. Blijkt een nieuw gemaakte stek te zijn, tussen de bosjes, speciaal op verzoek van de vissers. Hij heeft alleen maar Zwei Grasser gevangen.
Als het zo doorgaat zijn stilaan alle oevers geschikt gemaakt om vanaf te vissen en wordt het echt een recreatieputje... jaja, ik weet het, Panta Rhei. Afijn, het bootje gebruikt hij alleen maar om er te komen, niet om uit te varen... hij gooit uit, zomaar ergens in het rond, met wat bollen er om heen. Dat zou ik op vele plekken ook zo doen, maar zeker niet hier. De verschillen in diepte zijn te groot en daarmee wordt het prijsschieten, dat vissen. Voor mij op zich gunstig deze methodiek, maar ik vind toch dat 'mijn oksel' te dicht bij zijn zone ligt dus ik laat het zo, ik ga wel meer aan mijn kant op het talud vissen, in de hoop dat hij vanmiddag (inmiddels zondag) inpakt en ik alsnog even los kan.
Tijdens dat proces nemen de twee collega's die ik eerder zag ook plaats op een der oudere steigers en is daarmee de door mij geliefde overkant 'vol'. Ik ben nu verplicht alleen mijn eigen taluds te bevissen. En zo gezegd zo gedaan. Ook mijn kant kent een oksel, maar daarvan komt doorgaans minder vis. Nu zal ik het ermee moeten doen. En wat een geluk achteraf, want zo leer je weer bij. Ik moet aan het verhaal van Co Sielhorst denken die van zijn stek verdreven wordt door een boer met landbouwtrekker en daardoor wèl op een anders niet beviste plek een bak vangt.
Je begrijpt het al, de stek gaat onverwacht lopen, en hoe. Het wordt serieus werken. Binnen het uur twee hengels op de kant door aanbeten. Feestje! En het loopt maar door, de hele middag eigenlijk. Maar geen karpers, allemaal graskarpers. En niet alleen dàt, ze zijn ook nog eens kleiner dan gemiddeld, van de 11 grassers tikt er 1 de 20 ponds-grens nipt aan. De rest zit tussen een pond of 17 en 19. Allemaal lookalikes. Prachtige vissen voor aan een penhengel. Waar komen die beesten opeens vandaan? Ik weet niet beter of de vereniging wilde destijds dat met name de grassers zouden worden meegenomen. Dat werd me al met klem verteld zes jaar geleden door de ballotagecommissie. Maar dan zetten ze toch niet weer opnieuw uit? Het water kent geen overvloedige plantengroei dat een en ander zou kunnen rechtvaardigen. Iets om uit te vissen.
 |
| Allemaal verschillend en toch allemaal hetzelfde |
Tussendoor nog een spiegelkarpertje, bijzonder in die zin omdat deze van de allereerste uitzet ooit is, een karpermonumentje van 40 jaar en een beetje oud. Zo'n beetje de kleinste karper van het water. In elk geval de kleinste spiegel. En als het over achievements gaat wellicht een grotere prestatie dan het vangen van de allergrootste, die is niet voor niks zo groot geworden. Ook hier niet. Gek eigenlijk dat we met zijn allen alleen achter 'hoe groter hoe beter' aanhollen. En toch, it's in our nature... anders liepen we nog in berenvellen. Alleen jammer dat zo'n gemeenschappelijke drive de hobby zo kan banaliseren.
Als klap op de vuurpijl die avond nog een van de grotere grassers, en ook deze lijkt wel van plastic, zo als nieuw uit de doos. Ik ben er blij mee, schoonheid van een vis. Maar wat ik mij nu afvraag, "waar zijn de karpers? Want vanaf alle dieptes komen de grassers, zelfs vanaf acht meter. Zou het net als twee jaar geleden gaan, en komen de karperberen pas op het eind van de sessie morgenochtend? Twee jaar geleden had ik zo in een ochtend drie dertigponders op rij, met recht een Red Letter Morning, na eerst een heel weekend graskarpers onthaakt te hebben. Tot vervelens toe eigenlijk.
 |
| Het lijk wel een opblaasvis, zo strak. (Het onnatuurlijke blauw is de reflectie van de avondlucht.) |
De avond valt en de rust neemt opnieuw de overhand, in het donkeren van de avond nog een laatste grasser plus als toetje een megabrasem van 65 cm. En dan weer stilte, net zoveel als de nacht ervoor.
 |
| Laatste licht |
De volgende ochtend bij het eerste krieken van de dag rond 07.00 uur gaat het vangen weer vrolijk verder, van grassers wel te verstaan. Ik heb geen idee waar de karpers gebleven zijn, want die hadden in de rustige nacht die in deze periode lang zat duurt alle kans gehad om ook even een kijkje te komen nemen. Er zit niets anders op, ik zal nog eens terug moeten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten