maandag 2 november 2015

Plezierig intermezzo

Na al dat getakel aan grote snoek was het even tijd voor een wat subtielere visserij, halverwege oktober, en met Arjan werd afgesproken weer eens een barbeel te gaan vangen, althans dat te proberen. Altijd wel een stevige rit naar het zuiden des lands. En knap vroeg ook, want de files voor zijn is me wel wat waard. Daarbij, wat is er mooier dan bij eerste licht aan een water staan?

De stek waar ik de afgelopen vier jaar steevast een sessie (sorry Desmond) begin is een bocht die wij de 'brasemstek' noemen, simpelweg omdat er een aantal jaar geleden zoveel brasems rondzwommen. Deze bocht had klaarblijkelijk deze zomer veel aandacht van anderen gekregen. Er liep een heel spoor naar het water, en daar ter plekke was de grond zelfs kaal, ontdaan van gras. Dan weet je het wel. Ik ontwaarde vele gaten van hengelsteunen. Dat zou dus betekenen dat er hier mensen vòòr de bocht hadden gevist, gezien de plaats van de kale plek, eigenlijk niet eens zo'n slecht idee, want in de bocht viel niet meer te vissen. Onderwater wemelde het van de takken van een onlangs weggespoelde boom. Zelf zat ik altijd na de bocht, maar dat was nu helemaal dichtgegroeid. 20 meter stroomafwaarts was wel een nieuwe stek aangelegd, klaarblijkelijk voor iemand die heel veel ruimte nodig had. Al met al vond ik de situatie niet heel bemoedigend, maar toch maar eventjes een paar uurtjes zoet gemaakt. Arjan nam plaats in zijn 'kuil', maar kon daar niks vangen. En ook de 'boompjes' leverden hem niks op. Ook bij mij geen leven. Het water stond lekker hoog, stroomde bijzonder hard, en zal er lekker dik uit, maar desondanks geen leven?

Heerlijk om met het eerste licht aan het water te zijn


Tijd om even te verkassen, naar een zone die we beter als brasemstek kunnen bestempelen, want hier heb ik er verschillende gevangen, naast barbelen eigenlijk wel, en kopvoorns. We noemen dit de 'eenmansstek' omdat er maar 1 plek is waar je uit de voeten kunt, maar dat is dan ook wel een plekje om te koesteren, er is altijd wel wat te vangen. En zo ook nu, het duurde eigenlijk maar een paar minuten. Net nadat ik het loodje en het stukje kaas onder de boom had laten stromen en de hengeltop tot stilstand was gekomen begon het trillen opnieuw, om niet meer op te houden, resulterend in een aanslag van mijn kant en een barbeel aan de andere kant van de lijn. Wat zijn het toch sterke vissen, die 110% gebruik van de stroom maken, en je moet ze altijd tegen de stroom in naar je toe pompen. En zo fotogeniek ook!

De eenmansstek



Ik heb het nog eventjes opnieuw geprobeerd, maar tegen beter weten in, het komt maar zeeeer zelden voor dat je een tweede barbeel haakt op dezelfde plek binnen kortere tijd. Arjan maar eens geappt. Waar die zat? Arjan was aan de zwerf gegaan met de benenwagen, dus die ging ik eventje oppikken verderop. We hebben de afspraak elke sessie (sorry Desmond) één nieuwe stek uit te proberen en ik had daar wel een ideetje over. De zoveelste mooie bocht, het was weer eventjes zoeken, maakt het mede zo leuk, en zo te zien een hele rustige. Ik denk dat hier wat meer water staat, een mooie plek voor een wat statischer benadering met wat voer. Hopelijk nog eens voor het invallen van de echte winter.
Arjan opteert voor het eerste boompje, ik ga plompverloren ergens zitten, weet eigenlijk ook niet waarom. Maar niet voor lang, want binnen een paar minuten mocht ik eerst het schepnet en daarna de camera hanteren. Prachtvis!
Ook hier gold, maar 1 keer beet... en dat terwijl barbeel als een scholenvis bekend staat, of beter nooit echt solitair zwemt. Mijn mening.

Onder het boompje moest je zijn


De tijd vliegt weer, uiteindelijk hebben we nog maar ruimte voor 1 zone. Ik besluit terug te gaan naar de brasemstek en te proberen eens voor de bocht een vis te vangen. Ter zijde; wat me wel lichtelijk frustreert hier is dat alle bekenden die hier vissen eens in de zoveel tijd wel een grotere barbeel weten te vangen, en dat ik daar nooit gekomen ben, het zijn altijd schattige 'mini'barbeeltjes. Niet dat ik ze versmaad, maar eens in de zoveel tijd een grotere zou ik appreciëren. Ik ben niet voor niks een z.gn. 'specimen hunter'. Maar ook hier geldt, net als vele andere visserijen, het is een soort van prijsschieten:-).
Als ik op mijn stek zit en ook Arjan weer rondsluipt in de buurt krijg ik een app van hem dat vanmiddag een van de stekken hier, de eerder aangehaalde 'boompjes',  is bezocht door een local en dat hij daar een barbeel van 71 gevangen heeft... dat weet hij door een FB-posting van die (bekende) local nog diezelfde dag. Tssss... zout in het wondje... er was dus wel degelijk een vis in de buurt van een beter formaat. Lang krijg ik niet de tijd daaraan te denken, want ik kan mijn hengel nauwelijks tegenhouden de plomp in te gaan, heb nog net het eind van het handvat beet, met een barbeel aan het eind. Met weer een babybarbeeltje, ja wat dacht jij?
Los daarvan blijkt het een geschenk hier te mogen zijn, en nog mooier, te vissen.

Verliefde blik? 

Langzaam aan wordt het schemerig, en zelfs donker. Arjan heeft er dan al lang genoeg van, hij zit lekker in de auto. Ik ga tot de laatste snik door, heb nog fishfever. Om een x-moment kan ik het niet meer zien. We gaan, maar aanvankelijk niet al te ver. In de buurt ligt een wokrestaurant waar je voor € 8,50 chinees buffet kunt krijgen, all you can eat compleet met een soepje en wat zoets als toetje. Een perfecte afsluiter voor een wederom perfecte visdag.

N.B. Natuurlijk vind ik barbelen van 50plus cm geen babybarbeeltjes, maar om even de zaken in het juiste (gemoeds)sfeertje te zetten heb ik de zaak wat gechargeerd. Excuus voor wie zich hierboven gestoord heeft.


2 opmerkingen:

  1. Mooie vangst mannen! Op naar de winter barbeel.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Mooi verhaal weer Hans en even zo de foto's. Met die grotere barbelen komt het ook allemaal goed, geloof me ;-).

    BeantwoordenVerwijderen