Het Nieuwe Paradijs

Zo ik iets ben, ben ik een penvisser (heb het Haagse deel er maar afgelaten, al bedoelde Louis C. dát met name).
Maar soms weet je dat de ingezette methode niet het beste resultaat gaat opleveren. Penvissen is voor mij het leukste dat er is, maar alleen op die wateren waar de vis (snel) vindbaar is en bij daglicht wil azen. Telkens maar voor een paar uurtjes. Bij vier uur aan de waterkant houdt het wel op.
Nog niet zo lang geleden kwam ik op het spoor van een uitgestrekte polder, niet echt in de buurt. Wist er al een jaar of wat van, maar heb het eerder genegeerd. Of beter, door toegenomen carpfever gingen de luikjes van het besef opeens open, wijdopen. Zit er wel een klein uurtje voor in de auto. Heb er in de vorige blog al wat van laten zien. Ben er een keer of wat gaan kijken om sfeer te snuiven en heb er wat proefvisserijtjes gedaan, hartstikke leuk, zonder echt serieus resultaat, waarmee ik vrij zeker kreeg dat de buffels hier 's nachts gaan grazen. Weet inmiddels iets van wat er zwemt en die zijn overdag al penvissend niet te vinden, of te vangen. Deels ook door de uitgestrektheid van het hele systeem. Je kunt er je hele leven makkelijk vervissen.

Zal dus 's nachts op pad moeten. Met de pen geen optie, gewoon te ver heen en weer rijden voor die paar uurtjes naar een lichtstaafje staren, dat moet je om de hoek kunnen doen.
Er zit dus niks anders op dat het statisch te gaan proberen. Niet zo'n ramp, ben deze zomerperiode meer op die manier op pad geweest. Zowel voor de gezelligheid, met Arend Termorshuizen als Leon van Toorenburg, als voor het resultaat, dat er niet om loog, in beider zin. Ergens iets tussen 8 beten op een nacht en gezamenlijk roemloos blanken (terwijl de volgende op dezelfde stek een dag later al binnen het uur een buffel had, prima aangevoerd:-). Maakt in elk geval dat er al wat routine in al dat nachtelijk gedoe zit.

Maximale sfeer in het nieuwe paradijs

Kan natuurlijk niet wachten tot ik weg kan. Prachtig weer in deze periode. Zonnig, hogedrukgebied. Te vaak windstil weer ook. Ik pik een nacht dat de wind zuidwest is en blijft waaien. Voor mij een vereiste 's nachts, zo'n windstille nacht is meestal ook een dooie nacht. Bijna volle maan, ben ik dan weer niet zo dol op, maar daar zijn de meningen over verdeeld. Zit vrij laat te vissen, maar het is allemaal geen hogere wiskunde. Nieuw water is altijd wat lastiger; "waar moet ik liggen?", "hoe vuil is de bodem?", " hoe loopt het kanttalud?". Het zijn allemaal zaken die je gaandeweg het bevissen van water ontdekt en die bijdragen aan het succes. Heb gekozen voor een zijvaartje, daar staan veel lelies in, en toch is het er diep en zijn er mooie harde plekken, kijk dat weet ik dan wel. Wel even lopen, toch een kleine 500 meter, maar met de kar is dat allemaal te doen. Aan de overkant een boerderij, zal de piepers buiten stil zetten, geluid draagt ver 's nachts. Niemand die hoeft te weten dat ik er zit.
Boilies only is het credo, met penvissen ben ik er achter gekomen dat het hier werkelijk miegelt van de witvis. Vermoed dat de kolonie kreeften ook zijn deel van voer en aas gaat opeisen.
Links zoet, met een Ronnyrig en pop-up. Tegen een overhangend wilgje aan. Rechts spicey squid van Arend zijn Biobaits-range. Hij heeft er alle vertrouwen in, dus waarom zou ik twijfelen? Vissen met dezelfde bodembol als het voer, gevist d.m.v. een zgn Germanrig (de simpelheid zelve om te knopen, en werkt prima, alles in de onderlip.) Op de kruising van twee weteringen, inclusief een smal bruggetje waar de stok van de T eindigt. Ik zet mijn geld echter op de linkerhengel, die met de pop-up, gevoelsmatig. Komt ook door de stek. Op beide stekken zo'n 50 extra bollen, niet te gek, maar er moet wel iets van uit gaan. Wil ook wat bulk overhouden mochten de kreeften toch alles aanvreten.

Om 23.30 een run op rechts. Oehhhh sterke vis, de vorige jaar aangeschafte Armalite wordt tot het uiterste getergd, maar de vis gaat toch onder de brug door, kan niet anders, want hij neemt fors lijn, meer dan waar hij de ruimte voor heeft tót aan de brug, en ik voel aan de hoek dat hij van mij af zwemt, naar links of rechts had een andere druk gegeven. Gewoon maar strakhouden en proberen controle te krijgen. Langzaamaan krijg ik wat vat op de vis, en uiteindelijk komt deze weer mee. Gewoon weer terug onder de brug door, zonder kleerscheuren. Voor het net zie ik wel aan de kolken in het maanlicht dat ik geen doorsnee vis heb, maar dat het direct zo'n beul was had ik niet verwacht. Het gemiddelde zou hier 25 pond zijn, dat is dan bij deze fors opgekrikt. 

Gelijk een van de koninginnen van deze polder?

Afijn, onderlijn gecheckt, haak gecheckt, onderste deel van de hoofdlijn gecheckt, de zaak kan terug. Nu proberen te pitten... Dat lukt natuurlijk niet door de adrenaline... En om 03.10 kan ik opnieuw mijn 'bed' uit, en weer op die rechter hengel. En ook al zo'n vechtersbaas, maar wat deze tekort komt is het gewicht, je voelt wel spierkracht, maar geen logge nauwelijks te stoppen tegenstand. Na een schub nu een spiegel. Fijn dat er nog verenigingen zijn, anders dan de GHV, die mooie vis (blijven) uitzetten, daarmee ook de toekomst van het karpervissen veilig stellend.
Daarna gebeurd er eigenlijk niks meer, ook niet op links; de zone die ik bij mezelf getipt had als favoriet. En er ligt nog kilometers wetering achter, zou daar geen karper zwemmen die mijn kant op wil? Ik vind het maar raar. Iets om uit te zoeken.
Die ochtend is er prachtig licht om beide karpers te vereeuwigen, en nog even na te genieten. Ben niet zo van de bezwaarzakken, maar heb daar nu geen reden voor, beide vissen zijn blakend van gezondheid en verder heerlijk rustig. Na zo'n sessie is het goed thuiskomen. De hitte neemt toe en blijft zelfs hangen, ik neem heel even gas terug. Mede ook door werk en andere verplichtingen. Hoe zou het zijn om miljonair te zijn, en de tijd aan jezelf te hebben? Zou je dan elke dag kunnen/ gaan vissen? Is het dan nog leuk? Geen idee, maar ik zou er toch wel graag willen achterkomen😎... Kan altijd nog een sabatical nemen. Al hoewel, dit jaar (na vorig jaar in de lente het overlijden van mijn suikertante en mijn eigen vader in november) lijkt er al erg op, dichterbij kan ik niet komen in dit werkend leven. Karper diem.

Een jonge vent, fris en vol potentie. Herkomst geen idee. Ik heb het over de karper.

Woensdagavond, de barometer schiet omlaag en er wordt flink regen verwacht. Lekker belangrijk, sinds ik het ESP* regenpak heb - Stash Jacket & Trousers, worden niet meer geleverd, maar de huidige 25K is nog beter, daar heb ik de Salopette van, en die bevalt minstens zo. Er hangt wel een prijskaartje aan, iets teveel voor de gemiddelde Nederlander helaas, het bleek hier niet te slijten. Ik denk verkeerde zuinigheid. Maar ja. Nogmaals, deze kleding is gemaakt voor een hele lange tijd gebruik en zijn geld meer dan waard - maakt regen me niet huiverig om er uit te gaan. Met deze combi kan ik alles aan. Ik lach slecht weer uit. Heb er al eens wat overgeschreven in de blog "Gods water over gods akker". Het pak is voldoende warm, winddicht, ademend en je blijft kurkdroog. Een echte booster als er hondenweer zit aan te komen. Ik besluit dus gewoon te gaan, typisch zo'n nacht waarin iedereen binnenblijft, en hoe minder reuring hoe beter, laat mij maar schuiven. Denk dat het wel eens zou kunnen gaan lopen, en daarmee zou ik de theorie sluitend kunnen krijgen dat het hier grotendeels 's nacht te doen is. Vorige keer twee vissen in het pikkedonker kan toeval geweest zijn.
Op weg naar de polder zie ik de schuiten met rotte appelen al naderen vanuit de kustgebieden, alles is loodgrijs. Even wennen na al die zonneschijn. Maar hopen dat ik het droog red. Regen tijdens vissen is onprettig, en tijdens opruimen vervelend, maar al tijdens het opbouwen zeiknat worden is doorgaans een mindere start, regenpak of niet. Voor de karpers maakt het allemaal niks uit, die zijn al nat.

Snel, snel, snel. Ik haal het allemaal net. Here comes the rain (lang leve The Cult) in mijn hoofd, en daar wordt goed notie van genomen, het blijft behoorlijk doorhozen. Gelukkig hoef ik alleen nog maar onder mijn oval vandaan als er vis aanbijt... Hetgeen me rond 23.30 al overkomt, opnieuw. Zelfde tijd, zelfde hengel. Da's mooi, zo vroeg al, is er nog tijd en ruimte voor meer vis. Natuurlijk zonder regenpak... was namelijk net gaan liggen. Dus alsnog zeiknat, hahahaha. Iets met hoogmoed... Een sterke vis die niet wil, en het lijkt of ik ergens aan vast zit. Het is zo aardedonker dat ik niet kan zien waaraan. Maar dat blijkt al snel. Omdat ik redelijk parallel met de lijnen langs de oever vis, het blijft een polderwetering, hebben de zijwaarts staande forse wind en golfslag mijn zinkende slap semi-liggende X-Line in een gigantische hoop met hoornblad geblazen dat langs de oever staat, en omdat die lijn zo enorm zinkt begraaft ie zich ook echt in zo'n hoop. Ik kan de vis tot aan/in de hoop trekken, maar daarna is goede raad duur. Ik besluit te wachten, maar eens kijken wat de karper zelf wil. Duurt wel even, maar dan toch voel ik beweging, de vis komt wat los en direct zet ik flink druk, daarmee de vis helpend los te komen. Daarna is het vrij gauw over. Een spiegel? Nee het blijkt een machtig mooie schub, niet dik maar massief, alles aan de vis voelt zwaar, gespierd. Ik zeg een mannetje.

Een en al spieren, zo moet een karper zijn

Na opnieuw ingooien keert de rust weer, tot 02.00 uur. Dezelfde hengel gaat 'lopen'. Opnieuw op die bodembol op rechts, van enige interesse in de 15 mm miracleberry pop-up op de linkerhengel, een killer voor zeelt gebleken in 12 mm versie met de nodige karpers als bijvangst, is geen sprake. Deze vis doet het anders, die vertrekt de zijwetering in aan de overkant. Gelukkig voel ik dat en door er snel naartoe te lopen weet ik het afslaande gevaar(te) te bezweren. Daarna is het vrij gauw over. Mede omdat ik naast de vis een losgekomen dot wier moet meescheppen. Ha, nu weer een spiegel. En goed voor mijn moyenne.
Beide waren sterke vissen, maar toch niet zo sterk als hun in eerdere weken in andere polders met penvissen gevangen broers en zusters, en dat terwijl die zomaar drie keer minder wegen... Ik vind het niet erg, het regent, het is aardedonker en ik kom om te vangen. Sfeerproeven later maar weer eens. Heb een vis in beide zakken, en vind het wel welletjes. Maar eens gaan proberen te slapen, bij eerste licht weer weg omdat het werk ook weer aantrekt, en ik door de files heen terug moet. Toch maar de hengel teruggegooid, zonder bijvoeren. Je weet nooit, ik loop kans op 19 kilo. Dat weet ik dan wel.

In de ochtend ligt alles er nog net zo bij, er is geen visite meer geweest. Bij de rechterhengel blijkt een verandering van rig te hebben plaatsgevonden, nu een birdnestrig... door al die nattigheid van vannacht het obligate schuimpje overgeslagen... maar het kan ook een kreeft geweest zijn. Snel de vissen fotograferen, en ook deze blijven rustig, hun ontspannenheid zie ik terug in het resultaat, en daarna inpakken die handel. Ik kijk terug op een fijne sessie, regen of niet. Thuis gekomen moet alles gedroogd worden. In een emmer die zonder deksel buiten staat zit 15 cm water....

Dat gezegd hebbende - bij het vorige onderschrift - hier ben ik ook niet vies van. Stevig, maar goed van proportie.

Thuisgekomen bekijk ik de foto's. Prachtig, het voelt goed om terug te zijn. Back on track.
Even de vraag wat te doen; in het kader van het grote leren door naar andere stekken in hetzelfde gebied of hier zo veel mogelijk uit halen, vermoed dat het richting herfst alleen maar harder gaat lopen? Waarom? Ja, je moet niet alles willen weten hoor.

Wie hierna, de volgende blog zal namelijk september worden, een stuk over roofvis verwacht - tot nog toe ging dat op, was dat redelijk voorspelbaar - gaat bedrogen uitkomen. Mijn al eerder aangegeven karperhonger heeft zo'n vorm aangenomen, en er zijn nog zoveel plannen, dat de zoetwaterkrokodillen naar een later plan gedirigeerd zijn. Altijd een risico, want je weet nooit wat de winter brengt, maar ik ga eerst eens wat van die karperplannen uitvoeren, zeker omdat de beste tijd er aan komt. Opvallend hoeveel kennis erbij gekomen is de laatste 10 jaar ondanks dat ik niet direct 100% met dat karpervissen bezig was. Voel me een stofzuiger, van puzzelstukjes.

*Sinds 2013 ben ik (via Arend Termorshuizen als verdeler voor NL) voorzien van materialen van Drennan/ESP. Sponsoring vindt ik een veel te groot woord, (prettige) ondersteuning past beter. Heb me er senang bij gevoeld, er lag geen prestatiedruk, en het merk sprak me meer dan aan, met in Engeland integere (voor zover dat te bepalen valt) grootheden als Terry Hearn en Martin Bowler als vaandeldragers. Naast de merkfilosofie sprak ook de kwaliteit van de spullen mij aan, velen zullen tot 'het einde der tijden' in mijn visarsenaal te vinden blijven. Sinds begin 2019 is de directe ondersteuning gestopt, maar ik zal een ambassadeur van Drennan/ESP blijven, ze maken gewoonweg goeie spullen en dat draag ik graag uit. In dat kader moet je de ode aan de kledinglijn ook lezen.
En dat geldt ook voor de bollen van Arend. Voor mij voldoen ze. Dat draag ik ook uit, moet ieder voor zich er maar mee doen wat ie wil. Enough said.
Wellicht dat ik maar eens een blog moeten wijden aan mijn materiaal-evergreens, er zijn zaken waar ik niet zonder van wil, of kan. Ter leering ende vermaek.