Game over

Er zijn wateren heb ik een haat/liefde verhouding mee heb. Ik vis er omdat ze datgene bevatten wat ik vangen wil, maar heel erg naar mijn zin heb ik het er nooit, om vele redenen.
Zo ook het grotebrasem-water waar het hier in de regio allemaal samenkomt, en dat al jaren. Vrijwel elk jaar "doe" ik er een aantal sessies, zo vlak voor de paai in april en soms ben ik succesvol, maar meestal dus niet (voldoende). En dat al sinds 2005, al moet ik zeggen dat er pas sinds 2009 door mij jaarlijks gevist wordt.
En nu wordt deze plas gesloopt, een ander woord heb ik er niet voor, opgeofferd aan de vooruitgang. De natuur in zijn geheel gaat wellicht vooruit geholpen worden op termijn, maar mijn mening is dat daarmee het speciale biotoop van deze speciale brasems daarmee de nek wordt omgedraaid. Speciale brasems omdat ze ieniemienie kopjes hebben waarachter zich een hele bult aan vlees kan ophopen, zo de extreme gewichten vormend die hier mogelijk zijn. Inmiddels zou er een 7,9 kilo brasem gevangen zijn dit voorjaar door een van de lokale feedervissers, daarmee waarschijnlijk het NL-record vormend? Wil jij dat ook, sluit je vooral aan in de rij.
Ik moet zeggen, in het groepje feedervissers ter plekke zitten wat 'enthousiastelingen', een eufemistisch woord voor overdrijven. Al heeft degene die het huidige plasrecord heeft (al járen, op 7,3 kilo, en destijds tijdens het karpervissen gevangen) de vangstfoto's gezien en hij gaf aan "erg groot". Dus het kan, maar ik ga er verder niet meer op wachten, het is dit jaar of nooit meer, laat teveel andere mooie wateren liggen in de maand april. Heb trouwens weet van Duitse 8 kiloplus vissen, wellicht moeten we die kant maar weer eens op. Al zal dat niet makkelijker zijn.

Slopen maar uit naam der vooruitgang, en waarom, een paar minuten tijdwinst?

Al eerder in het jaar had ik geprobeerd om op een onbekende en vrijwel onbeviste plas  - wegens gebrek aan stekken en ja, omdat er alleen maar brasem zou zitten - grote brasem te vangen en ik wist zowaar twee stuks te vangen, maar aan alles was te zien dat ik hier die speciale brasem niet zou gaan treffen... toch zal ik er in de toekomst terugkeren. Het is een speciaal water met een bijzondere sfeer. Sprak er een local, jonge karpervisser, die bijzonder gecharmeerd was van mijn in zijn ogen rare brasembehoefte en gaandeweg steeds meer losliet aan interessante info, onwetend als ik me opstel, ik geef toe een tikkie instrumenteel. Hij verhaalde over de grote bakken van schubs waarvan niemand wist en die niet op boilies reageerden voor wie het toch probeerde, de grote snoeken die ik op een klein stukje moest zoeken in de winter ergens in een hoek waar het vier meter diep was, bij een verder gemiddelde diepte van 1,5 meter. Daar had ik anders mooi overheen gekeken. Kijk, dat helpt de burger vooruit.

Een grote plas helemaal voor mezelf.

Wel 60 plus, maar dat is dan ook het enige aansprekende...

Oud! Wel een aardig kleiner koppie, hét criterium.

Van heel dichtbij wel prachtig

Op de eenzame plas was het toch niet te doen. Dus dan maar uit gaan voeren wat ik al járen wil, heel intensief achter de superbrasems aan op eerstgenoemde plas, zou er de hele maand april voor opofferen, corona gaf de ruimte, in elk geval tot aan de eerste tekenen van paai, doorgaans eind april. Dat dit zou betekenen dat ik tot en met het weekend van 9/10 mei zou moeten doorvissen had ik niet kunnen bevroeden. En dat het daarmee deels mijn zeeltseizoen 'zou kosten' ook niet. En al helemaal niet dat het me een goed voorjaarsseizoen op karper zou kosten; Arend ving de sterren van de hemel aan prachtige megaspiegels, die bij elke sessie wat zwaarder werden. Het leven bestaat uit keuzes.
Want net als twee jaar geleden waren de brasems laat met paaien en de zeelten weer eens vroeg. Hoe deden die Engelsen dat toch als ze vanaf 1 juni nog twee, drie weken hadden voor het los ging en in die twee, drie weken toch in staat waren superzeelten te vangen? Of is dit recente paaiverschijnsel ook een gevolg van de opwarming van de aarde?

Mijn aanpak? Omdat de beste manier nog steeds lijkt je een week lang, of langer, in te graven op een van de hotspots, maar dat om vele redenen voor mij niet opging ben ik voor een hele andere methodiek gegaan. Ik zou ze gaan zoeken, twee nachten per week, en overdag wanneer ik maar kon, elke sessie op een andere stek en in een andere hoek, met wind en warmte als leidraad. Als ik deze methode in alle vrijheid had willen uitvoeren had ik op het vorige water moeten blijven, want mede door die coronacrisis liep het storm aan de waterkant. Al die lijpen die normaliter rond deze tijd in een volgelopen krater voor veel geld vetgemeste aquariumvissen zaten te sleuren in een warmer deel van Europa bleven nu noodgedwongen thuis, en zochten dus verplicht hun eigen lokale wateren op. In perfect isolation? Ben dus alsnog blij met die dumpputten, althans als ze weer open zijn. Snel aub! Dus de wind volgen was er niet bij, het kwam er op neer dat ik doorgaans blij moest zijn slechts in de zone terecht te kunnen die ik op dat moment ambieerde. Daarnaast vist er elk voorjaar een vast clubje brasem specimenhunters, die ook allemaal hun 'vaste' stek opeisen, of correcter, we respecteren die van elkaar. Plus het relatief nieuwe contingent feedervissers die soms zes of acht man sterk gehele zone's van ultrastrakke lijnen voorzien... Je begrijpt, het was niet makkelijk. En als dan de vangsten dan ook nog afnemen in plaats van toenemen dan gaat er wat knagen. In die zin ben ik niet het soort blinde doorzetter die met maar 1 doel voor ogen vruchteloze sessie na sessie draait in de hoop of wetenschap dat het tij ooit keert, heb wel perspectief nodig. Al heb ik ook dit voorjaar weer zoveel bijgeleerd dat het reden zou kunnen zijn toch weer door te pakken in de toekomst, maar nee, er is teveel ander moois.

Is er dan helemaal niks positiefs te melden? O jawel, het onderlinge contact tussen de brasem specimenhunters is hartverwarmend, stuk voor stuk sympathieke gasten die niet te beroerd zijn te delen. Zowel vangsten als methodieken. Vorig jaar als eens kort BB gesproken (nee, niet die van de hengels) en dit jaar wat uitgebreider, samen met zijn vismaat Ron. Overigens kreeg BB in een aantal serieuze (en voorgevoerde) sessies niet eens beet, terwijl zijn maat die er vlak naast zat, het zal nét 1,5 meter geweest zijn, ook onder water, toch wel wat succesjes mocht bijschrijven. Waar ken ik dat van, wie lacht daar?
En over die 1,5 meter gesproken; wat zit er toch in mannen - had eigenlijk een aparte blog willen maken met als titel Herenliefde. Nee niet die...  - dat ze denken dat die 1,5 meter niet voor hen geld? Is het niet cool om je wat voorzichtiger te gedragen, zijn vissers (net als bouwvakkers) teveel macho, of denkt men net als rokers dat men onkwetsbaar is, dat het hén niet zal raken? Of toch gebrek aan hersencellen, aan gezond verstand? Als ik mensen aansprak op hun te directe nabijheid keken ze me glazig aan, op welke planeet woon je dan?  In elk geval is mij opgevallen dat, op een enkele uitzondering na, iedereen gewoon op elkaars lip kruipt, eigenlijk nóg dichterbij dan normaal in het kader van wij zijn zo stoer! Zowel bij het komen buurten, en dat gebeurde veel door de drukte, als wanneer ik iemand, zelf altijd op gepaste afstand, aansprak. Die stond dan in no time toch vlak naast me.
Inmiddels is (op moment van schrijven eind mei) bekend dat in de buitenlucht de besmettingskans kleiner is, maar dat wisten we in april nog niet, en daar gaat het ook niet om.

BB & R; goeie naam voor een rockband

Ook positief, nergens in mijn regio zijn de zonsondergangen in april zo mooi 'diep' als hier, en elk voorjaar blijkt dat weer. Geen vervuilende objecten in de horizon. Ruimte zover als je kunt kijken. Geen wolken, want geen regen. Een speciale kleur, die heel lang nagloeit, en elke keer weer. Bijna inwisselbaar per avond. Elke foto op een andere stek. Heb daar twee jaar geleden ook eens wat van laten zien. Dat heeft me elke keer weer geraakt als ik daar wat van meekreeg.

Als nachtelijke frustratie paartjes eenden die de nabijheid zoeken van vissers als veilige haven én met makkelijk voer, en waarvan het vrouwtje dan wordt opgezocht en opgejaagd door rondzwervende groepjes geile woerden, waarbij het geheel aan opvliegende en landende eenden regelmatig terechtkomt tussen je hengeltoppen en lijnen, jou telkens wekkend in een crescendo van uitschreeuwende Delkims. Met recht vermoeiend.

Nog moe van het opgejaagd worden. Op vrijwel elke vaste stek een paartje.

Hoe het me verder verging? Aanvankelijk had ik er plezier in, want vissend, en wist ik wat mooie - niet beste, maar mooie - brasems te vangen. Maar gaandeweg de sessies ging het mij steeds slechter af, de vissen werden kleiner, of ik blankte of ik had een meer dan smerige bijvangst (die zeker ook te denken gaf). Die bijvangst had ik graag willen vermijden, heb destijds in 2000 al een hengel geweigerd waar er eentje van 2.28 meter aanhing en daar nooit spijt van gehad. En dat ik een hele zware brasem verspeelde tijdens een van die sessies, de bekende zak zand en nee, geen karper, verhoogde de feestvreugde ook al niet. Dat had de vis van dit voorjaar moeten zijn. En er kwam geen tweede kans, ondanks bemoedigende woorden van BB, waarvoor dank, want vanaf dat moment werd het minder.
Het voelde als werken (zoals ik me dat voorstel voor een baas waar je niet gek op bent), verplichting (aan mezelf) en uiteindelijk zonde van mijn tijd en inzet, de laatste sessie had ik zelfs een hekel aan mezelf, en bijna aan vissen en ben ik halverwege gestopt (na 1 nacht al) en ben ik mijn wonden gaan likken aan een water met grote zeelt, waarvan de eerste gelijk binnen het uur mijn eigen nieuwe water-PR opleverde, maar dat is voor een andere blog, met beloofd een vrolijker toon. Toen had de paai al ingezet, ondanks de nachtvorst.

Herfst?

In de sloot schiet de paaiende brasem van links naar rechts... terwijl ik blij ben nog de winterslaapzak mee te hebben

De vangsten? Zoals ik al zei wilde het aanvankelijk wel en zat er een opbouw in, ik kreeg wat greep op het water, voor zover dat hier sowieso kan. Toen kwam er een koudegolf, en ik dacht "kasie", want normaliter het moment om te gaan cashen, dat heb ik (we, destijds nog met John H) al twee eerdere voorjaren gezien. Maar in dit geval stortte de hele boel in, kwam er geen normale vis meer boven. Slecht kleinere vis, naast de losgeschoten bak. En zelfs dat stopte... Een ingewijde drukte me op het hart blij te moeten zijn met wat er wel uitgekomen was, want over de gehele linie was het uien geweest, maar als je streven een 6 kilo plus vis is dan is een 5 en een beetje niet genoeg. Ondanks dat ook dat unieke vissen zijn die niet zomaar 'overal en in steeds grotere mate' te vangen zijn.
Dat ik uberhaupt nog leuk ving kwam m.i. door een wijziging van aas, niet alleen maar maden, maar ook wormen. De methodfeeders werden helemaal genegeerd. Alle grotere brasems kwamen op die wormen, en 's nachts. De vieze bijvangst trouwens ook. Dan werden de wormen voldoende met rust gelaten door klein gespuis om het voldoende uit te houden tot er brasem arriveerde. In eerdere jaren was gebleken dat hoe kleiner en dunner het haakje hoe meer vis je ving, dus standaard viste ik inmiddels met maatje 14. Achteraf geen slimme combi met wat groter aas zoals een worm, ondanks voldoende lengte van de hair (want de worm op een clip). Wijt er de losschieter aan. Dure les.

Goed begin

Hoopvolle voortgang

Zou dit... ?

Kwam dus nog wat te kort, maar wat een potentie! Wat je niet ziet is de breedte. Handbreed.

Gewone brasem blijkt er ook te zitten, maar gezien de inspanningen was ik daar ook blij meer. Toch 3700 gram.
En elke vis hier telt voor twee...

... zelfs als die maar 45 cm is. Microkoppie!!

Dit gaat me te ver, hier trek ik de grens, dit mag voorbij zwemmen en zich over een jaar of wat melden. Bij anderen dan.

Getver!!!

Met dank aan een naief en volkomen in het duister tastend Waterschap.
Heel veel dure, onzinnige ingrepen zijn er gepleegd om het water "zwemwaterkwaliteit" te geven, waaronder afsluiting
(lees; versnippering). Eénmaal raden wel deel het zwemdeel is...en dat al begin april...

Ondanks het bikkelen heb ik genoten van de schoonheid der dingen, bedankt!