Op fietse!

Refrein in Op Fietse, van die Hollandse wereldband van Daniel Lohues, Skik

Ooit, in een ander leven, bezat ik een bus. Een bestelbus, een echte. Zo een met drie stoelen voorin, zodat het gezin (bestaat nog steeds, maar van drie-eenheid naar drie eenheden) van destijds lekker op vakantie kon, de fietsen én kampeerspullen mee. Aan binnenruimte dus geen gebrek, en ergens in die periode kocht ik een vouwfietsje. Officieel voor het werk; heb er stad en land, maar vooral stad mee afgefietst. Camera om mijn nek en gaan.  Bijzonder handig. Al snel bleek dat vouwfietsje ook erg handig met vissen; voeren en observeren, ik kwam overal, en in no-time. Maar zoals dat gaat was dat fietsje op een x-moment versleten en was ik er klaar mee, inclusief geen zin meer om op te knappen. Heb 'm persoonlijk in de kraakcontainer geflikkerd, even een traan latend. En daarna over en uit.

In het heden vanaf 1 maart is er in het Haagse deel van mijn leven een parkeeruitdaging. De zone waar Helen woont is ontdaan van parkeerautomaten, er zijn slechts dagkaarten à € 50,00 te krijgen. En via de bezoekersvergunning komt maar 300 uur. Dat lijkt veel, maar in het centrum tik je 17 parkeeruren per etmaal weg, en  dan gaat het snel. En je wil toch regelmatig bij elkaar zijn... want waarvoor heb je anders die relatie? Een oplossing diende zich aan in wederom een vouwfietsje. De hedendaagse auto is kleiner, dus hij neemt voor het mooie nu teveel ruimte in, maar er valt mee te leven. Het mooist zou zijn geweest een elektrische, maar dat heb ik nog even uitgesteld, zelfs de goedkoopste een serieus dure aanschaf, en wat heb je dan? En het werkt, door een onhaagse situatie (lees: de burger wordt eens niet geheel uitgeknepen, of gepest, heeft zo onbedoeld een boffertje) kan ik op enkele reis 10 min fietsen mijn auto gratis kwijt in het weekend, en bij terugkeren naar thuisbasis Gouda direct de snelweg op. Zo sla ik mede de vreselijke wijken over om te doorkruisen, Molenbeek is er niets bij, win/win. Maar eigenlijk is dat allemaal bijzaak voor deze visblog, wat wel telt is het gegeven dat het fietsje me ook gelijk weer de mogelijkheid geeft weer eens op die stekken te komen waar lopen echt te ver voor is, natuurlijk in combi met goed verharde wegen. Voor in de echte polder niet, geaccidenteerd terrein, da's geen doen, het is geen MTB. Zo ben ik afgelopen maand weer op diverse plekken geweest die ik om die reden oversloeg, en heb ik wat nieuwe gebieden ruim verkend en bevist. En gevangen. Dus met dank aan het fietsje. 

En leeg gefietst!

Zonder fietsje een te lange trippel

En gevangen door inzet van het fietsje

Bijkomend positief gevoel, niks is heerlijker dan in zo'n startend voorjaar door een ontluikend weids  polderlandschap te rijden, grutto's en kieviten boven in het zwerk, begeleid door hun karakteristieke herrie, en de eerste zwaluwen ook al gespot. Geluksmomentjes. 

Voor Andries (blog 9/4) een nieuwe polder, ik kom er al 'even'. Sfeer inderdaad en overal stekken. 

Lullige sloten, maar ze wemelen van de vis als het voorjaar start. 

Oostenwind, we hadden het kunnen weten, maar wat dondert het, lekker met de neus in de wind geweest. En op elke stek had het gekund. 

Een paar van deze en je dag is geslaagd, karpervisser of niet. Beet is voor mij het leukst, je reinste leitmotif, ongeacht de soort, het gaat om het "wat zal het zijn?"-moment vlak voor aanslaan. 

Zo mooi, en allemaal gratis

In dat kader past zo'n positief liedje als Op Fietse van Skik zeker, dat je kunt genieten van de kleine en ogenschijnlijk vanzelfsprekende zaken. Dat liedje ademt voorjaar, fris en nieuw, zoals in het heden (en dat het daarin heel specifiek over de laatste mooie zomerdag van het jaar gaat wisten jullie nog niet, en negeren we daarom gewoon).

Dit voorjaar is sowieso anders dan alle anderen. Voel me geborgd, omringd door mogelijkheden. En pak ze één voor één. Heel langzaam me een weg banend door de vele nieuwe uitdagingen. Soms met succes, soms nog niet. Maar niet meer (zoals vorig jaar) met iets van paniek, destijds als een kind in Intertoys en maar een uur om er te mogen spelen, "ja, alle dozen mogen open", en ontdekken maar. 

Waar het 2023 wat stroef ging is het voor dit jaar alsnog makkelijk gebleken, mijn nieuwe thuishaven en omgeving. 

En als je dan dit op de mat hebt liggen, is het even feest in huize Moolenaar. Waarschijnlijk de grootste structureel 20 pond wegende (en daarmee de eerste) Goudse singelspiegel. Veegt alle geploeter van 2023 van tafel. En slechts voorbode van groter gevangen 'wild', later die week. 

Karper 35 van dit jaar op 2 minuten van mijn huis. Met de fiets, wat dacht je!?