"Etes vous une aventurier?"

Het kleine meisje houdt zich met beide handen vast aan het gaashek van haar oma. Een waar engeltje; hoogblond, ernstig gezichtje, intense blik (zo jong al) en klassieke trekken. Bijna Engels. Dat zie je maar weinig in Frankrijk. Ze vraagt me de oren van mijn hoofd, deels niet te volgen, want ook rap van de Franse tong, te rap voor deze nog wat verbaal roestige slechts tijdelijke Fransoos. Of ik een avonturier ben? Ik zeg maar ja, en ook karpervisser, en nee toch geen bohemiën ondanks dat ik 's nachts buiten slaap... Dat vissen vindt ze prachtig. Ik laat haar wat foto's zien van karpers van de afgelopen nachten en ze is verkocht, blijft maar aan haar kant van dat hek staan, vragen op mij afvurend. Pappi (opa) had gezegd dat er hier geen karpers zitten, en ze was er niet van te overtuigen dat dat anders was. Zelf wist ik van 30-ponders, voor mij goed genoeg. Op een gegeven moment wordt ze naar binnengeroepen. Oma begrijpt dat de visser niet alleen voor haar kleindochter komt. Oma had ik al even eerder gesproken omdat ik toestemming wilde om er de nacht door te brengen. Al hoewel openbare zone toch onderdeel van iemands persoonlijke ruimte, zo vlak achter de tuin, hek of niet. 

Tussen de buien door

Voor mij niet meer dan normaal, zo'n vraag. Bijzondere dame, bijzondere kleindochter. Het zal een generatie overgeslagen hebben, zoals zo vaak, want op een later moment zie ik ook de moeder, en dan snap je niet dat daar zo'n engeltje uit voort kan komen. Deze subjectieve constatering is uiteraard geheel voor mijn rekening. 

Het engeltje had ik verteld dat het zou gaan regenen. "Mais non, monsigneur, pas possible." Dat waren in korte tijd al twee verschillen van inzicht, naast de ontbrekende karpers dus ook al dan niet regen. Die avond en nacht breekt de pleuris uit, qua hemelwater dan, de wind blijft achterwege. Voor een visser die net een hittegolf te verduren heeft gekregen met temperaturen van 38, 37, 39, 38 graden niet zo erg. Ik verlang wel naar afkoeling. En de vissen ook: kan niet anders, het moet gaan lopen. Al hebben we voldoende goed gevangen ondanks die hitte, Arend zelfs afsluitend met 24 stuks.  De uitdaging zat 'm meer in andere zaken als toegankelijkheid water en het aanwezige wier. Sprak nog een carpist die letterlijk aan het water woont. Had ik van het voorjaar leren kennen, aardige vent, heel open.  Het bij hem voor de deur liggend stukje kanaal zou au cet moment très compliqué zijn. Trop chaud. Ik heb dan al 2 dagen gevoerd en al de nodige activiteit gezien. Zit vlak bij een zone waar onder de sluis door water doorgepompt wordt, zorgend voor stroming en zuurstof. Resultaat midden op de dag paar uur later: in 3 uur tijd 4 runs. Absolutement très compliqué🤷🏻‍♂️. Het zijn geen monsters, maar wel karpers. Toch brengt de natte nacht bij het pand van het engeltje en haar oma geen vis op de desondanks doorweekte mat. Als ik naar het weerbericht kijk dan weet ik genoeg: wegwezen naar drogere oorden of naar huis. Aanvankelijk voel ik voor dat tweede, ben al 10 dagen onderweg en de max is wel weer bereikt, de rek is er wat uit. Daarbij is Arend gister solo (op afspraak) naar huis gegaan, dus ik ben alleen. Even wennen.  Heeft ook voordelen, want zo kan ik 3/4 maal schakelen zonder irritatie daarover van anderen. Ik besluit straks oostwaarts te rijden naar een andere uitdaging, zo te zien daar grote kans op droger weer.  Daarbij... met het desbetreffend water in mijn hoofd heb ik nog een appeltje te schillen. Dus als je er dan toch in de buurt van bent?! (T.o.v. Nederland is alles in de buurt natuurlijk.)

Terug naar het ochtendmoment achter de tuin aan het charmante kanaaltje. Het engeltje heb ik binnen al zien scharrelen, bij eerste licht al. Met haar neus tegen het raam gedrukt, om de 5 minuten zwaaiend. Ze mag vast van oma nog niet naar buiten, nog een te natte boel. Op een x-moment is het inpakken aan mijn kant klaar, moet ik afscheid nemen. We zwaaien zonder woorden naar elkaar. In gedachten zeg ik; "je opa had gelijk!". 

Voorlopig even noodweer

"Je opa had gelijk!"

Eerder die sessie gestart onder Nancy. Ook al solo. Arend zou ik later gaan zien. Mooi rustig kanaaltje. Beetje vergeten visgebied. Behalve karpers zwemmen er ook lelijke pussycats, van die grote. En laat ik er in het holst van de nacht er daar nou een van aankrijgen. Kolere, wat een geweld, meter na meter wordt van een per ongeluk veel te strak staande slip afgerost. En toch gaan, en gaan, en gaan. Het beest vlecht zich door alle wiervelden die het kan vinden. Zonder pauzeren. En dan opeens knalt de lijn door, de spanning wordt te groot. Had sowieso niet de illusie gehad dit monster te kunnen gaan vangen, niet in deze wierrijke omstandigheden... maar lullig blijft het. Hoe ik weet dat dit een meerval geweest moet zijn? Paar jaar terug had ik exact dezelfde ervaring. Dacht toen nog naïef mijn nieuwe karperrecord aan het drillen te zijn. Dat ik destijds die vis wist te vangen had meer met mazzel (en een toegesnelde vismaat, ja weer die Arend) dan met kunde te maken. Verder niks de 48 uur daarop, ondanks verkassen naar een ander pand. Nadeel van geen kennis en geen tijd (om de vis op het voer te zetten).

Tres grosse silures, pas beaucoup des carpes... wist ik veel

2020, op net zo smal nietszeggend kanaaltje

Later die week tref ik Arend in een heel ander deel van het land. Voorwaarts, op naar een gezamenlijk groots avontuur! Maar niet te snel, bloedverziekend heet vandaag.  En de dagen erop ook, heb echt 37, 38, 36, 39 voorbij zien komen. En echt rustig achterover leunen wordt het niet, elke dag 2 stekken aanvoeren, en bijna elke dag verkassen. In die hitte moet je dat wel met enig beleid doen. Het is zelfs zo heet dat we stekken in functie van de bomenbeschutting zoeken. Als eerder vermeld desondanks toch vis gevangen, op alle momenten van deze sessie. Zowel in de avond, nacht als vroege ochtend komen ze er uit. Arend draait series: 7 stuks, 5 stuks, etc. Ik start met een blank, maar daarna gaat het gestaag, elke nacht wel een of meerdere vissen, en dat loopt door tot het afscheid. Arend naar huis en ik nog een kleine week verder. Maar wat is wijsheid, in heel Midden Frankrijk code rood voor een paar dagen? Pleurisweer op komst. Ik trek mijn conclusies, blijf niet in dezelfde streek hangen, maar rijd wat omhoog. En dan wordt het zoeken. Persoonlijk pionieren. Uiteindelijk resulterend in de blanknacht bij het engeltje. 

Voeren, voeren, voeren

Prettig weerzien

Zoals hij zelf zegt, een gouden k**p.

Aan de sfeer ontbreekt niks

Op zijn Bassie's...

Hier kwam ik voor

Lekker in de schaduw

Met grote regelmaat draai je het zo in. Kansloos.

De variatie is groot

Een bekende voor Arend, maar niet voor mij. In elk geval in de pocket. Blij!

En daarna vanzelf het nog een appeltje mee te schillen-water, ken het al ginds 1993, want opgenomen als apart hoofdstuk in het eerste Nederlandse boekje van Lion Hoegendiek. Nu ruim 30 jaar later nog steeds zwaar bevist, dagelijks, op de geijkte hoerenstekken. Gelukkig is de stek die ik ambieer desondanks vrij, ondanks dat ik dan ingesloten zit tussen Fransen links (4 man, 16 hengels), en Fransen rechts (2 man, 6 hengels). Maakt me vandaag niet uit, ik ga diep vissen. Ik weet van een eerdere keer dat hier een geul van tegen de 4 meter diep ligt. Weet vrij zeker dat ze daar doorheen komen. Onderkant talud op 3,5 meter ipv strak tegen de bomen van het enige eiland zoals alle anderen het hier doen. Het is deze nacht een alles of niets move, mede bedoeld om zo droog mogelijk deze periode door te komen. En dat lukt, slechts een paar stortbuien terwijl om mij heen de Franse pleuris is uitgebroken. Als ik de volgende dag zonder beet wakker word voelt dat prima, voor de verandering (in mijn ogen: als je 's nachts blankt heb je een compleet verkeerde inschatting van de situatiegemaakt, derhalve reden tot licht chagrijn). Normaliter partir c'est mourir un peu. Maar vandaag niet, het is goed zo. Weer een water van de shortlist af. Bij indraaien blijken twee van de drie onderlijnen kansloos te hebben gelegen. Het zal wel. Passend afscheid horend bij deze voortdurende en dagelijkse gangbang. Op naar andere oorden. Echt vissen. 

Adieu, tot nooit

Twee onderlijnen gebroederlijk naast elkaar, rechts de mijne...

Met 2 van de 3 stokken vast... 

Andere oorden... Daar aangekomen via uiteraard de Bison Futee valt me de rust in de streek én langs het kanaal op: heel weinig volk, nauwelijks boten, geen vissers (over 50 km). Ik heb nog 3 nachten en zie deze als diepte-investering voor komende jaren. Rijd gedurende de dag een leuk stuk van het kanaal af. Wat opvalt, veel toegankelijker dan datgene waar ik eerder deze trip met Arend was. Biedt toekomstperspectief. Het staat op vele lijstjes, maar desondanks geen hond hier. 

Nergens mensen te bekennen, geen bewoners, geen vissers, zelfs geen kapiteins van huurboten

Op een wat langer pand maak ik 2 voerstekken, die ik beide komende dagen afvis. Ik kan dus dadelijk vissen op een stek waar 1 x extra voer is gedropt, en een waar dat zelfs 2 x is gebeurd. Effe een Bas vd Broekie doen. Maar nu eerst naar een vertrouwd stuk, waar ik vorig jaar zomer (2024) in de reservenacht instant 2 mooie schubs had. Fijn is dat je op vrijwel alle Franse kanalen wel mag nachtvissen, zolang de VNF er maar langs kan. En reken maar dat die actief rijden. 

Deze nacht levert geen schubs op, maar 2 spiegels. Ik moet er lang op wachten, pas om 05.00 de eerste. Als je dan weet dat het hele stuk 600 meter is dan kun je er uit opmaken dat ze nooit heel ver uit de buurt zijn. Eigenlijk had ik eerder resultaat verwacht. Ben blij met deze 2 vissen, een mooie toevoeging aan wat er al op de mat geweest is. Dan op mijn dooie gemak teruggereden naar stekken 02 en 03. De eerste om nog eens te voeren, de tweede om neer te strijken. Waarvan akte. Beetje een hoerenstek, ken diverse vissers die ook hier gevist hebben. Het bestand is goed te noemen, maar omdat dit pand 20 km lengte heeft kunnen ze overal uithangen, vandaar ook een tweede stek in hetzelfde stuk. Ad ramdom prikacties eigenlijk, ik weet niks. 

Bekend terrein

In de reservetijd, was al aan het inpakken

Zal rond 13.00 uur vissend weer geweest zijn. Verwacht nog geen vis, wel lekker zitten, en de map met onderlijnen eens nalopen. Beetje eten, kopje thee, dat werk. Niet lang nadat ik zit twee Franse jongetjes, jaar of 9/10, vissers. Op MBT en step. Duurt niet lang voor ze op me afkomen, beetje schuchter, de auto met NL-nummerbord is niet te missen. Ook hier de nodige rappe vragen, net als bij het engeltje. Nee, niks gevangen (ik vang nooit iets, zelfs met nat net en idem onthaakmat vlak naast me), en ja ik blijf de hele nacht. Of ik verres de terre heb. Even sta ik met de mond vol tanden, euhhh? Achteraf makkelijk, aardwormen... de gastjes gaan ook vissen, verderop, netjes rekening met mijn lijnen houdend. Werphengel met plugje, vaste hengel, vermaken zich de hele middag. Wat een leven, opgroeien naast het viswater. Ze wonen naast le Marie. Op een gegeven moment komt er een derde bij, ietsje ouder. De twee eerste knapen zitten bij de brug, er onder eigenlijk. De derde blijft hoog en gaat heel onschuldig ongezien steentjes in het water gooien, het lijkt wel een jaren 50-film. Zo anders dan onze jeugd. Op een x-moment wordt 'ie toch betrapt, grote hilariteit. Vanaf dat moment verdelen ze de hengels. Omdat ze niks vangen gaat vissen vanzelf over in spelen en dat gaat ergens mis die namiddag. Ik hoor krak, hoor een schreeuw en vanaf dat moment een ontroostbare middelste knaap. Heeft zeker 10 minuten onafgebroken lopen snotteren. De twee anderen zijn ook direct stil, en voelen (bijna lijden) mee. De uitgelaten stemming is compleet omgeslagen. Ze druipen langzaam af richting het dorp. In collectieve mineur. In dat proces sta ik op, loop naar het jong van wie de gebroken hengel is, vraag wat er aan scheelt. Het tweede deel van zijn vaste stok (4 of 5 meter) is cassé, gebroken. Ik geef 'm 10 euro en leg uit waar de viswinkel zit paar dorpen verderop. Hij is zo van de kaart dat ie ook zijn trui nog vergeet. Dat kinderverdriet was echt, kwam bij mij ook zo binnen dat ik er ook even last van houd. Deze kinderen waren in vrijwel alles zo anders dan wat ik uit NL gewend ben. Verwende hobbyprojecten. 

Toen was alles nog pais en vree, en werden er nog onschuldig steentjes in het water gegooid

Die nacht levert me maar 1 aanbeet op, wel een mooie vis; schub met karakter. Sterke vis, die er ondanks het warme water als een malle vandoor gaat. Op de kant zie ik een oudere vis, met een ietwat eigenzinnige bouw, geen 13 in een dozijn. Het is zo vochtig dat de frontlens van mijn objectief blijft beslaan, de plaatsjes vallen wat tegen. Van bovenaf gezien lijkt deze vis net zo plat als een brasem. Dus wel de looks, maar niet het gewicht dat er bij zou kunnen horen.  En zoals zo vaak deze sessie, niet van de kant waaruit ik dat verwacht had. Ik vis die dag verder lekker uit. Zonder resultaat. Voor het mooie toch nog wat te heet... water is 23 graden. En dan heeft het al flink geregend. 

Vis met karakter

Dan voor de laatste nacht naar de laatste stek. Heeft al 2 beurten voer gelegen. Levert in elk geval al om 17.00 uur een aanbeet op. Op de rechterhengel. Maar ik zal 'm links landen uiteindelijk, ver achter de stek van de linkerstokken. Wat een power, wat een wildebras... leek op de kleur na wel een Hollandse polderschub. Daarna stil, nou ja stil, veel piepen, de hele nacht door. Het barst er van de kreeft en de poisson chat, voedselconcurrenten van vriend karper. Om de zoveel tijd voer ik na. Maar toch geen serie aanbeten a la Arend, of onze Bassie uit 't oosten... Pas in de ochtend, ben al scharrelend rond de visstek, want straks op huis aan, nog een afscheidsrun (alweer eigenlijk). Prachtige karper, die veel groter oogt dan dat de unster aangeeft. Ook deze heeft van boven een platte bouw. Vermoed dat de kreeften en poisson chats hier een groot aandeel in hebben. Voedselconcurrentie. En net als in ons kikkerlandje komen ze er hier nooit meer vanaf. 

Elke stek zo eigen qua looks, totaal verschillend van de rest

Zo komt het regelmatig terug... kansloos

Laatste vroege vogel van deze sessie

Heb in totaal 14 dagen en 12 nachten gevist, een PB. Op 11 stekken. In die zin hard werken, zeker met die hitte. In die tijd 17 karpers gevangen. Voor mij prima resultaat. Want op 3 van de 4 kanaalstelsels beetgehad. Goedbeschouwd maar 2 nachten zonder aanbeet. Dat is exclusief de circuitput. Die tel ik niet. Ook nog tijd gehad hier en daar een dorpje te bezoeken en even gas terug te nemen op een terras, of met een verse croissant te genieten van de ochtend, naast een vistrip ook nog een broodnodige vakantie. 

Als je dan denk dat ik even genoeg van vissen heb, welnee. De dag na thuiskomst in ons kikkerlandje  door omstandigheden naar Leiden moeten rijden. Mooi dat ik op weg naar huis (flinke omweg) nog even een pennetje uitwerp. Met resultaat. 

In Nederland gaat het gewoon door

Laat die herfst maar komen. Ready to go. Zit goed in mijn vel. Zelfs Hollandse nachtvissessies in voorbereiding. Mag in de krant. Heb in Frankrijk wellicht wat doorbroken (?).

Heet van de naald; die herfst dient zich vroeg aan, althans het bijbehorende vangstresultaat. Lucky me. In 2,5 uur zes runs en vijf gevangen vissen is een resultaat dat ik niet had durven dromen, en dat alleen maar om mezelf iets te bewijzen. En minder dan een week later op dezelfde stek precies hetzelfde, nu vier gevangen vissen op zes beten in eveneens 2,5 uur. Maar dat moet wachten tot een volgende blog. Tenzij er dan wel wat interessanters te vertellen is. 

Overigens, die nachten, ho maar, vette blanks: verkeerde keuzes en licht chagrijn. 

Geen Gouds commentaar

Zijn we PRECIES een jaar verder...

Dit weekend "vier" ik het gappen van mijn meest geliefde hengels, een jaar terug start juli 2024. Ik weet het nog als de dag van gister, om 06.00 uur wil ik gaan vissen, staat de achterdeur van mijn toen nieuwe auto open. Paniek, ontreddering, ontkenning, boosheid, verdriet. Afijn, bekend nieuws voor insiders. Die dag regende het overigens ook, zo'n druilregen, die niet zoveel lijkt voor te stellen, maar waar je uiteindelijk zeiknat van wordt. Zorgde vandaag voor een andere invulling van het plan. Heb ik tijd deze blog af te ronden, straks maar op pad.

Dat jaar is snel gegaan. Een jaar van superlatieven, in het negatieve weliswaar, en helaas. Bad karma. Het hield en houdt niet op. Geloof me vrij, je wil niet ruilen. En het is niet eens te sturen, dus het Jack Hilton adagium I'll be glad when I have had enough of this, enigszins sturing suggererend gaat helaas niet op. Oke, enough of this, op dit punt kan ik sturen. 

Laten we het maar gewoon over vissen hebben: inmiddels al de drie geklauwde hengels wel vervangen. De laatste van de nieuwe serie onlangs ontvangen van Jeroen (v Straalen)  (JvS Rods). Een recent omgebouwde oorspronkelijke1,5 lbs karperstok (Carboflex Float) van Wout van Leeuwen, die ik al jaren in bezit heb. Gebouwd op een CTS New Zealand blank van 360 cm. En daar zat 'm net de pijn. Te kort om echt een penhengel te zijn (heb er heerlijk mee op harder gevist destijds toen ik zo goed als aan de Scheveningse haven woonde) en te licht als universele penstok (1,5 lbs suggereert dat wel, maar dat haalde hij niet) ... hij stond er eigenlijk maar, ondanks mijn liefde ervoor. 

Ooit via destijds "sponsor" Drennan aan een prachtige Tench&Specialist stok gekomen, 390cm met 18 ogen. Acolyte type hengel; typisch modern Engels spatstrak, veel ogen, en vederlicht. Deze hengel is schitterend verlengd met een gedeeld handvat (dmv vrijwel onzichtbaar schroefdraad halverwege). Unieke stok. Echt te licht voor regulier karpergebruik, eerder een fraaie centrepinstok voor op de Grensmaas (ooit). Maar de uitvoering ervan bracht me op een idee; ik zou zo de New Zealand van Wout ook wellicht kunnen laten verlengen? Jeroen durfde het aan na wat gesprekken en wat uitzoekwerk omtrent zo'n handvatsluiting. Oktober 2024 ging ie richting Hazerswoude en onlangs kwam ie terug, refurbished. Ondertussen was ik 8 maanden lang met regelmaat voorzien van een update. We hadden pech, de lijm van het oorspronkelijke verwijderde kurken handvat had dermate veel restanten achtergelaten die zonder de blank te beschadigen niet te verwijderen waren dat we de greep niet geheel achterop de blank konden plaatsen maar slechts 25 konden laten zakken. Even een tegenvaller. Maar, dit in combi met een verlengstuk van 25 cm zorgde toch voor een effectieve hengelverlenging van 50 cm, ondanks dat de hengel zelf van 360 cm naar 390 ging. Voor mij voldoende. Mission accomplished.

Wat we niet precies wisten, maar wel konden inschatten, was wat de verlenging (en naar onderen plaatsen handgreep) zou doen met het vermogen. Dat zou lager uitvallen, maar hoeveel? Ik vond de opgegeven 1,5 lbs destijds rijkelijk overschat. Eerder 1 1/4 lbs. Wat blijkt, door de lengte is het vermogen inderdaad nog wat afgenomen (richting 1 lbs), maar door de lengte toch met voldoende kracht achterin. In alles CTS oude stijl. Daarbij had qua nieuwe naamgeving (het oude Wout etc kwam te vervallen, ik voel me uitstekend met een JvS hengel) voor een verrassing gezorgd. Jeroen is een fan van deze blog (Walkabouts) en dat heeft hij verwerkt in een unieke transfer. Waarvoor dank. Prachtig uitgevoerd. Elk detail krijgt aandacht. 

Hoe speciaal is dat? 

De foedraal 'geleend' van de Drennan Tench&Specialist

Waarbij direct door mij besloten werd ook de twee andere vervangers van de gestolen set met nu nog John Doe aanduidingen van dit prachtige transfer te laten voorzien, vermoed deze winter ergens. De eerder in december besproken 1,5 lbs 420cm NZ-Medium plus de anonieme 2 lbs 405cm Armalite (Ook in december gekocht, hier niet gemeld). De vierde vervanger is de CJW Heavy met het veel te lange handvat (blog aug 2024). Jeroen mag die als eerste onder handen gaan nemen. Naar beneden met die handgreep! Wel blijft dit een originele CJW. Dus geen vierde Walkabout special. 

Die verse 1 lbs Walkabout Special had snel een vuurdoop nodig. Dat begrijp je. Sessie 1 was te warm, windstil en benauwd, alle karper bovenin cruisend, en dan weet je, het wordt niks. Wel kon ik zo een eerste indruk krijgen van het stokkie. Wat een stuk verlenging al niet kan doen; een slank rapiertje, met genoeg demping voor een serieuze dril, maar toch goed te laden met ingooien, niks zwabberig, zodat er spatstrak onderhands en bovenhands ingegooid kan worden. Aanwinst!! 
Dag later was het weer compleet omgeslagen, dus een hernieuwde poging om een flinke visgerelateerde buiging in het rapiertje te krijgen. Waarvan akte.  Zelfs 2 X achter elkaar. Het was echter nog wel zo heet dat ik aangepaste kleding droeg (korte broek, nooit doen met vissen) en de koelte zoveel mogelijk opzocht, in de vorm van groene beschutting. Ergens in die groene beschutting heeft een reuzenberenklauw gestaan... oeps. Geen erg in gehad, gewoon mee in de zon geweest. Resultaat: een grote brandblaar (uiteindelijk formaat golfbal) op de linkerenkel. Heb ik nóg last van en zal altijd een lidteken blijven is me verteld.  

Was naar een in theorie makkelijk water gegaan. In die zin dat het er miegelt van de karper en je er met wat mazzel meerdere zou moeten kunnen vangen. Mij overigens nog niet gelukt, blijf altijd bij max 2 steken🤷🏻‍♂️. Ik weet, er zwemmen ook echte karpers, en dat zou de dril spannend kunnen maken met zo'n lichte stok, maar ze hebben hier de ruimte, dus het kan. Ook dat is overigens theorie. Een van de zijsloten is onlangs voorzien van rijen afgezaagde bomen, geen idee wat daar de reden van is. En daar lag natuurlijk het gros van de karpers. Omdat ze niet direct langs de kant staan, maar met wat water er omheen en max een meter boven water staan is een karper er wel omheen te sturen mocht 'ie zich er tussendoor willen vlechten. Kon er net bij door de lengte van de hengel. Maar toch, geen stek voor zo'n lichte stok. Eigenwijs toch wat voer gedropt. De aanbeet op de voerstek duurde geen minuut, en aanslaan was een reflex. Laat die karper nu precies doen waar ik al voor vreesde, proberen elke paal te ronden waar 'ie kon komen. Zonder resultaat eindelijk, alles deed wat het moest doen. Had ik zo'n grotere er aan gehad weet ik niet of het ook zo afgelopen was. Afijn: ook deze laatste vervanger heeft nu zijn vuurdoop gehad. Zal verder een winterhengel worden, vermoed ik. Heeft wel wat ruimte nodig.

Ik ga stoppen met het onderwerp hengels, realiseer me dat het er afgelopen jaar erg vaak over gegaan is, geeft wel een beetje het opgelopen trauma en de behoefte dat weg te poetsen aan. Ben weer compleet. En nu maar zoveel mogelijk er mee vissen... waarvan akte! 

Dat gezegd hebbend: ben ook stiekem aan het neuzen voor een set (3 hengels) 2,75 lbs hengels van 13 ft voor mijn toekomstige Franse kanalen avonturen. Volkomen onzinnig, heb meer dan genoeg statische stokken, maar van alle sets telkens maar 2 stuks... dus moet dan aanvullen voor 3 (wat daar kan en mag), met een "andere hengel"  en dat 'voelt' niet goed. Ik zei het al, volslagen onzin.  Doorgeslagen materiegeilheid? Zoiets. We laten het onderwerp vallen, boem en ik doe net alsof ik niet meer op zoek ben... laten we maar gaan vissen. 

Dat gaan vissen is het probleem niet, en wat vangen eigenlijk ook niet. In juni al 16 karpers, en doorgaans niet de beste maand, met nog 1 (zeer heet) weekend te gaan. Aanvankelijk met sterke fysieke beperking (twee x week bronchitis met 1 'normale' week ertussen) want het lijf werkte nog behoorlijk tegen. Gewoonlijk ben ik een liefhebber van ver de polders in, de enige garantie voor rust en je eigen ding kunnen doen. Ging nu even niet. Vissen met de auto vlakbij. Of het uitmaakte? Welnee, er zwemt overal karper. Maakte dat ik mijn pijlen wat richtte op een polder met een vlakbij de auto-zone en een blafeind stiefelen-zone. Toevallig ook een van de polders waar Andries het ook over heeft. Hier. Ik benader deze polder anders, dus voor mij geen boer maar boerin. De boerin ter plekke kent me al wat jaren, en  zolang ik 5 km per uur rijd op het erf om de kippen te omzeilen ben ik welkom, zelfs op zondag. En dat is bij die boer wel anders.

In deze polder zijn de laatste jaren diverse bescheiden uitzettingen gedaan, leidend tot een water waar altijd wel een vis te vangen is. En omdat het laatste perceel 'overdwars' ligt, is er vrijwel overal redelijk makkelijk bij te komen. Heb ik zin in dichtbij dan kan dat, moet ik zo nodig kansen spreiden kan dat eveneens. Ideale polder.

Er zwemt dus tegenwoordig karper, jonge karper. Toch weet ik zeker dat er al oudere vis moet zwemmen. Heb er zelfs al graskarpers gespot... Maar dat zeker weten is eerder een zeker weten, denk ik, een geloven; echt 100% heb ik er geen idee van. Het moet wel omdat er eigenlijk overal wel een bestand op zit, waar dan ook*, maar dat is meer een aanname dan een zekerheid. Mochten ze er zwemmen is het een kwestie van tijd voor je er een vangt en als dat te lang duurt zijn de kleintjes ook volwassen en weet je het nog/weer niet. Doet er ook niet toe, lekker vissen, in een totaal verlaten omgeving. Er komt geen hond. Merk dat ik dat een erg belangrijke randfactor vind, veel belangrijker dan het bestand qua te verwachten formaten. Verderop ligt een polder die nu ontdekt is; aanvankelijk alleen langs de openbare weg bij alle bruggen, vrijwel alle dagen auto's en altijd op dezelfde stekken... heel veel arbeidsmigranten. Die vissen gaan dat doorhebben, jongens, geloof mij nou maar. Maar inmiddels ook op stukken waar men echt wel wat meer zijn best moet doen. Voelt toch als stekkenpezen. Nu twee keer op rij anderen die zich niet lieten afschrikken door mijn opmerking dat ze geen toestemming van de boer in kwestie hebben. Wordt tijd dat ik mijn SNL-controlepas eens ga vernieuwen. 

Terug naar de stille polder: ik kom er al een jaar of wat maar heb nog steeds niet alle mogelijkheden benut, er zijn nog zones en sloten die mij niet bekend zijn. Wel ga ik telkens wat verder, zeg een paar 100 meter. En zo leer je heel langzaam een water kennen, wat de dieptes zijn, hoe de stroming doorgaans staat, hoe de betere winden staan, en dat weer in combi met stroming. En dat de vis vaste trekroutes heeft; wel die sloot in, maar niet die. Wel dat hoekje, de rest niet. We kunnen het ook alleen maar van boven bekijken, te weinig kennis van onder water zaken. 

Besluit weer eens 100 meter verder te lopen, het hoekje om. Zie daar wat visactiviteit, laat er wat voer achter. Er direct op vissen is geen usance. Dus ga ik altijd elders kijken, om te leren, of inspiratie op te doen, of simpelweg te voeren voor plan B. Dat laatste nu ook. Loop naar een stuk met tuinderijen. Daar is het wat dieper. En er zwemt altijd wel iets. Maak er 2 stekken, als back up voldoende. 

Dan terug naar de startstekken, valt wat tegen (wellicht later die dag?). Maar op de laatste stek reuring. Netjes de pen erachter en rustig naar het epicentrum toetrekken. Pen gaat staan, nee pen gaat niet staan. Zakt gelijk weg gelijk het dik een meter diep is (ipv 60 cm). Aanslaan niet moeilijk qua timing. Boemmmmm, vast. Karper? Ja beslist. Neemt een schot van 25/30 meter en doet dat daarna nog een keer of wat. Daarna is de felheid eruit, maar de wil is nog niet gebroken. Figure eight voor een lange periode. Pfff, zo'n dril waarvan je denkt; "en nu is het klaar". Net als bij graskarpers. En evenzo net als bij graskarpers duurt het dan nog zeker een aantal minuten. Ondertussen heb ik wel door iets bijzonders gehaakt te hebben, heb al een brede rug gezien. Vol schubben, dus geen spiegel. De zwaarste uitzetters zouden nu 15/17 pond kunnen zijn, en deze gaat daar DIK overheen. Eindelijk in het net, moeten we beiden even bijkomen. Snel de camera opgesteld en wat platen. Ben echt onder de indruk, daarbij, kon het even heel goed gebruiken. Door de lengte van 80 cm denk ik er vrij zeker van te zijn dat dit geen recente uitzet is, gewoon een original. Later in die week vangt Andries een eveneens 80 cm vis, van 17 pond. Die herken ik als Vandeput, van de startuitzet. Het kan dus wel, die lengte en verse uitzet... het laat mij wat ambivalent zijn. 

Ambivalent of niet, er liggen nog 2 stekjes verderop te wachten. Ook daar snel bal. De pen wiegelt wat en is snel weg, kan alleen maar aanslaan op een zich snel strekkende lijn. De gehaakte vis zwemt zo hard bij me vandaan dat ik twijfel heb of ie wel zuiver gehaakt zit... en weg, en weg. Pas in het laatste stadium van de dril zie ik dat ik niks te vrezen heb, netjes in de bek. Altijd het sein de hengeldruk wat op te voeren. Ook deze vis ligt op een x-moment in mijn net. Geen idee van de herkomst? Een oude Valkenswaarder of een goed vermomde Edko. Zeker de dril doet dat laatste vermoeden. En ook Niels Koetsier beaamt mijn Edko-idee erover, later die werk, als ik m digitaal om een oordeel vraag. Maar ik ben nog niet overtuigd. Dit soort ontmoetingen in het net kleuren mijn visserij. 

Tuinderijen zijn vismagneten, ben er nog niet achter waarom

Wie of wat ben jij? 

Over kleuren gesproken, heet van de naald een in alle opzichten bijzondere vangst in mijn oerpolder. Ook die van Andries trouwens, als oerpolder, het gros van zijn eerste blogs speelt zich hier af. Destijds een polder waar 20 pond de standaard was, inmiddels is dat voorbij. Er zwemt jonge vis zat, maar die groeit traag, trager dan op andere plekken met dezelfde uitzetjaren en kwekers. Niet erg, ze komen er wel uiteindelijk. 

Dus als je er eens wat anders vangt, dat overduidelijk Valkenswaard is, en zeker lijkt op de vissen die er 20/25 jaar geleden uitkwamen, dan weet je dat je - weer eens, heb dit hier inmiddels elk jaar een keer. En dat na 25 jaar aanwezigheid zonder mij bekende vangstmelding - weer een monument te pakken hebt. Maar goed, het ging over kleuren... deze vis had halverwege het lijf richting staart allerlei gele vlekjes, felgeel. Alsof er een kind met gele stift getracht had deze vis wat in te kleuren... was er dolblij mee. Een extra aansporing om hier de maand juli wat meer te zijn. Simpelweg omdat ik het zat ben maar telkens achter het net te vissen, achter de feiten aan te hollen. 

Wat was jij welkom! En we zijn 5 weken na de paai, maar het hom liep er nog uit. 

Dag na de vangst een app van Andries. Hij was naar een niet al te vaak bevist stuk afgereisd. Had er succes👌, maar verzuchtte ook: "en toch blijft het raar. Bijna geen vis gezien en toch behoorlijk wat meters gemaakt". Het is dat ik er een database over bijhoudt en voor de laatste 12 jaar over de 80 vissen kom (waar vast niet alles meer van leeft, maar waar ik als gezegd ook elk jaar wel een prehistorische verrassing heb, dus je weet nooit alles) anders denk je te vaak: lege polder... 

En over lege polders gesproken. Kreeg laatst als bestuurslid specifiek voor mij - al stond er Hans Moolenaar en andere wijsneuzen - zette gelijk de toon als ingezonden brief van een selectief geëngageerd lid, al jaren een vermoeienis... zonder kennis van zaken lekker aan de zijlijn loeien. Maar goed, je blijft aardig en in je rol als boven de materie staande bestuurder, doorgaans meent men het goed: zachte boodschap, harde landing. Hier niet, zuur en vilein dekken de lading aardig. Eerst een aaitje over je bol, dan een groot mes in je rug. En vooruit, nog maar een. Zo werd ik er van beticht de briefschrijver op het verkeerde been te hebben gezet toen hij dit vroege voorjaar zelf aangaf per sporadische mailvoering een specifieke polder te willen gaan bevissen. Vroeg niet om info, het was een dienstmedeling. Wist al precies hoeveel uur hij er wilde gaan maken en hoeveel karpers hij er wenste te vangen. Ik was van mijn kant zo aardig een van de door mij verzorgde uitzettingen daar met hem te delen (doorgaans doe ik dat niet. Het is vissen, en daarmee zelf uitzoeken. Van alle soorten vissers heb ik het meest een hekel aan de infovisser.) Plus dat ik aan gaf dat er een mooi bestand aan wilde schubs op zou moeten zitten. Reactie: met dank voor de (ongevraagde) info👋. Mijn ervaring; je hoort nooit meer wat. Paar maanden later toch een brief met de mededeling dat de briefschrijver niks heeft kunnen vangen. Mijn schuld, ik had hem lekker gemaakt... verpest voorjaar... En ook nog zijn laatste voorjaar... Daarnaast fulmineerde hij ook over het GHV-GH uitzetbeleid in zijn algemeenheid, nergens was nog fatsoenlijk karper te vangen, overal lege polders. Neem nou polder X. Ooit een paradijs, nu een verlaten steppe. (Ik heb daar met de beste man in begin van de 90er jaren gevist notabene). En toen wist ik het zeker, de man kan eenvoudigweg niet meer vissen, alle vangsten inmiddels desondanks ipv dankzij... Want de genoemde polder was een bekende met voldoende recente avonturen ter vergelijk. Andries ving er dit jaar in 4 sessies 4 mooie schubs, maar niet zomaar overdag in pensionadotijd, alles in het donker. Daarbij zijn er in drie jaren al aardige spiegeluitzettingen gedaan, en die zijn teruggevangen... durf het bestand op zijn minst robuust te noemen. Ik heb nagelaten te antwoorden, tegen zoveel domheid kan ik niet op. 

Komt vaak voor dat je denkt "waar zit die vis?". Te vaak. We weten nog maar weinig. Maar om dan te beweren dat de polders leeg zijn...? Mijn idee: als je als penvisser de gehele dag op 1 of 2 stekken bivakkeert versnel je het succes niet, zachtjes uitgedrukt. En als je dan na blanken de visdag later weer exact hetzelfde doet, kun je ze zomaar missen, en dat kan weken duren... ze kunnen zomaar elders zijn in de polders. Om wat voor reden dan ook: paai, vreten, veiligheid? De dagen dat er waar je ook keek op elke 5 meter wel een vis in de kant lag te happen liggen inderdaad ver achter ons. Maar zo gortig als de ons opgedrongen KRW-norm - 3 karpers per hectare; te weten 3 karpers op een stuk vaart van 10 breed en een kilometer lang, die vind je inderdaad nooit - is het bij lange na niet. Als je dan weet dat ik in NL in de polders toch nog toe 70 karpers heb, wat doet 'de ander' dan verkeerd? 

Ook zo'n lege polder... maar niet heus.
Maar ja, de hele dag op 1 stek vertoeven en ondanks een blank
dat de keren erna ook weer net zo doen zal zeker niet bijdragen aan succes.
Ze kunnen zomaar elders zijn in het voorjaarsperiode. 

"Zelden zo zitten stumperen"

Hèhè, ik heb er eentje, eindelijk, een heuse karper, het mag vandaag toch nog. Had even het gevoel dat ik niet meer kon vissen, het kwijt was. Appte nog naar Andries; "zelden zo zitten stumperen". Nee, dat ik vandaag niet in mijn flow zat was wel duidelijk. 

In twee uur tijd 2 lossers, een misslag met boeggolf, en een mooie troostprijs. Grotendeels het gevolg van hyperactief azende vis en teveel ondiepte. En dan is de pen niet direct je beste vriend. De eerste vis van dit serietje sloeg in het water bij wegspuiten na de aanslag een gat zo groot dat ik in het midden ervan heel even droogvallende slootbodem zag. En toen realiseerde ik me gelijk, dit was een grotere, een der laatsten uit eerdere jaren 90 uitzettingen in deze uitgestrekte polder. Zoals Andries ze ooit gedoopt heeft; een ertoedoe-vis. Ze zijn er dus toch nog. Daarmee ook dit tot een potentiële verrassingspolder makend. Dus als zoiets dan losschiet is het een meer dan gemiste kans. Losser 2 heb ik er langer aangehad, ik had het net al in de linkerhand, gevalletje vals gehaakt. Aanbeet 3 op deze plek liet me achter, een boeggolf nakijkend, kon slechts dromen over wat dat was. 

Na die troostprijs was de koek eigenlijk nog niet op, ik kreeg nog regelmatig tikken op de pen, maar mijn tijd was wel op. Het was een lange dag geweest, en de honger nam bezit van me. Voelde echter dat er nog vis lag. Bij opstaan bleek ook waar, vlak voor mijn voeten, azend op de gemorste delen die te dichtbij gevallen waren... Die waren direct weg...

En voor de slimmerikken onder ons, het waren allemaal azende vissen, geen langszwemmers langs de stek van en naar de paaistek, dan schiet je pen plotsklaps weg in plaats van tikkie hier, duwtje daar, beetje ronddraaien, minuscuul omhoog en langzaam verdwijnen. 

Troostprijs of niet, ik was (en ben) er blij mee

Oeps... er lagen er nog wel drie of vier... niet middenop, maar vlak beneden mijn voeten

Sowieso al bijzonder al deze actie zo snel na elkaar op de vierkante meter, alsof er iets verderop in de sloot kaartjes aan het verkopen is. "Ja, nu ben jij aan de beurt, lekker smikkelen, houd je niet in". Normaliter krijg je op dit soort stekken geen tweede kans, eerder uitzondering dan regel. En nu vier in 2 uur tijd. Heeft in hoge mate met de net afgeronde (?) paai te maken. Ik viste op een kruispunt van drie sloten en zeker een van die sloten is paaizone. Las laatst ergens dat vissen kunnen bepalen waar ze kunnen paaien (geschiktheid) aan de hand van waarneembare galstoffen. Weer wat geleerd. Verklaard ook waarom ze soms onmogelijke plekken uitzoeken. 

Andries had me eerder deze ochtend al digitaal op deze zone gewezen; op de paai in die sloot en het kruispunt als potentiele opvangstek. Het wilde namelijk dat Andries hier ook al gevist heeft deze ochtend. 

Dat kwam zo: doorgaans vragen wij elkaar naar onze komende visplannen van komende dagen, of wat ook voorkomt, we delen ze elkaar mee. Naast interesse voor de ander ook wel handig; zo loop je elkaar niet voor de voeten. Samen vissen kan ook, maar dat ontstaat én voelt anders. 

En dat onderling delen is maar goed ook, zo bleek onze gezamenlijke interesse voor hetzelfde 3-polderpunt op dezelfde ochtend. Van Andries weet ik (mag het hier zeggen, staat ergens in een van zijn blogs) dat 'ie het lastig vind om van plan te wisselen als dat om redenen van buiten zichzelf gebeurd. Dat voelt voor hem niet heel lekker. Het waarom niet relevant. Voor mij maakt dat minder uit. Dus maak ik doorgaans ruimte. Daarbij dwingt het me dan om buiten de comfortzone van het eigen plan te treden. Biedt kansen. Zo ook deze keer. Heb hem de eer gegund om het 3-polderpunt te bevissen. En met verve, 5 gevangen karpers plus 2 lossers in een verlengde ochtend. Dat smaakte naar meer. Daar wilde ik ook mijn deel van. Ik kon wél de hele dag doorvissen. Kwestie van aansluiten/opvolgen later die dag. Het gevraagde stekkenkaartje kwam per direct. En zo hebben we elkaar al eerder aan mooie vangsten geholpen, simpelweg door openheid en wat achterlaten van voer bij vertrek. Ik herinner me een grasser van dik 30 pond aan mijn kant en een topspiegel voor Andries aan zijn kant. Maar dat aansluitverhaal in de 3 polder-zone moet nog even wachten. Eerst terug naar mijn buiten de comfortzone-ochtend zonder aanvankelijke aansluitplannen. 

Dank je wel!

Graag gedaan!

Ik moest dus wat anders. Hmmm... niet heel lastig. Werkelijk overal is te vissen in deze prachtige lente. Probeer in zo'n situatie het uiterste uit de tijd te halen qua voeren en zinnig wachten tot ik verwacht dat er vis ligt te wachten. 

Heb dat onlangs nog op de Haagse penvisdag in Wateringse Veld gezien. 2 deelnemers op de fiets erbij. Slim! Maar dan moet je het voordeel wel benutten. Snel veel stekken maken en later op je gemak afvissen. Nee, deze heren niet, ze reden naar punt x. Startten daar met voeren en direct vissen. Na een uur door naar stek Y tm Z. Ze vingen dus niks... Gezien de hoeveelheid voer moet je dan namelijk wel strontmazzel hebben wil zich binnen dat uur een vis melden en jouw aasje vinden. Het kan, het blijft vissen, maar het is jezelf te kort doen. Voeren met de ingeschatte juiste hoeveelheid voer en inweektijd is dus cruciaal. 

Startte die ochtend in een polder met een overloop met aan twee kanten bestanden. Normaliter staat de overloop half open en ligt er bij de bovenloop van de overloop altijd karper, nu was door de droogte de schuif omhoog, was dus benieuwd of ze er nu ook waren. Daarna het achterland in om te voeren. Ook daar een zone met meerdere polders; de onderkant van een polder die ik aardig ken, en de bovenkant van een polder waar ik in 30 jaar slechts omheen gereden ben. Te slecht toegankelijk, en teveel interessants in de buurt. Nooit van gekomen, ondanks de interesse. Maar voor dit jaar staat ie op het lijstje. Belangrijk; liefst bevissen met stevige zuiden of zuidoosten winden, eigenlijk de minst voorkomenden. Dan letterlijk aan het einde van de wind. Vandaag staat er zo'n wind. 

Paar stekken in de bovenpolder, paar stekken in de onderpolder. Die op de bovenpolder schat ik laag in. Vandaag zondag en dan komen na de eerste hondenuitlaters al hele tritsen met wandelaars en fieters voorbij. En dan is het over met de vis daar, die trekt zich terug. Hoe mooier de ochtend, hoe eerder de drukte. De stekken in de onderpolder kan ik wat verder van het pad af maken. Dit in combi met die juiste wind geeft een goed gevoel, ik verwacht hier wat. Het bestand? Oude schubs, verwilderde vissen met ergens een edel gen. Grote grassers. Geen spiegels. 

Verder maar weer. Nu naar een polder die onderdeel van de 3-polderzone uitmaakt waar Andries vandaag actief is. Waaraan ook weer een andere 3-polderzone gekoppeld is. Dus inderdaad 6 systemen in elkaars omgeving, die allemaal interessant zijn. Daar ga ik kijken om de inweektijd te maximaliseren. En om te leren, alles in het kader van het leren. 

In de vaart van de eerste 3-polderzone maak ik twee makkelijke stekken. Op de meest troebele delen. Logisch toch? Desondanks zie ik het grondwier al weer in plukken op de bodem staan, zo helder is het wel. Vermoed dat er door de droogte minder water doorgepompt wordt. Ook de resttijd benut ik. Lekker een lang stuk gewandeld langs een vaart met vis, en een leuke oude boerderij waar de tijd stil lijkt te hebben gestaan. Goed te zien waar de vis zit door de troebelte. En toch; niet 1 vis gespot, geen bellers, geen happers, geen vis in de lelies, hoog of laag, geen paaigedrag. Gewoon niks. Zo langzamerhand is het tijd geworden om te gaan vissen. Er zijn 2 uur verstreken inmiddels sinds start voeren. Mooi zat.  

Ze zijn er nog, die oude boerderijen...

... met een achtererf vol nostalgische bende

Terug naar het startpunt. Kan ik kort over zijn; geen vis. Voor de zoveelste keer. Besluit dan ook deze stekken voorlopig te laten vallen, althans voor deze hop on - hop off visserij. Heeft een wat meer gedegen aanpak nodig. 

Dan naar de polder met de schubs en grassers. Ondertussen heeft Andries al 5 aanbeten gehad en vier vissen gevangen, hij startte dan ook bij eerste licht. Samen vissen geeft plezier bij elke vangst, samen solo vissen eveneens want samen digitaal blij. In die zin is de telefoon en haar apps een (voor mij) zinvolle toevoeging aan de beleving. 

Zit er aanvankelijk wat verweesd bij, voor het eerst hier vissen, in elk geval in deze hoek. Maar al snel beet, de pen wordt op sleeptouw genomen naar links. Niet slaan, rustig wachten, niks doen. Paar minuten later dan toch dat iets wat er uitziet als een echte aanbeet. Beng! Hangen. Er is iets gehaakt, iets groters, zoekt zigzaggend zijn weg, van mij af, zet aan, en los.... kanonnen!!! Zo, ik voel mij even zwaar klote, exusé le mot. Hier zitten geen kleintjes, of het moet een sporadische aanwasschub zijn... Hmmm... zo'n dag (nog niet wetend wat er verder voor mij, positief en/of negatief, voor mij weggelegd is vandaag)? 

Oke, uithuilen en door dan maar: stek 2. Hier een herhaling van zetten, met dat verschil dat ik deze vis wél vang én het zo'n voornoemde grasser is. Dé reden van mijn interesse in deze polder ooit. Overigens groot, maar minder groot dan verwacht. De verhalen gaan over enkele hele grote vanaf 30 pond. Dan moeten er nog wat cm's en kilo's bij. Desondanks heel blij. Binnen de grenzen van deze speciale dag, dat wel, het verheft me nog steeds niet. Vandaag Moederdag en daarmee de eerste ooit zonder mijn lieve moeder. In eerdere tijden zat ik nu in DH aan thee en gebak.

En toch was ie bijna 24 pond, maar dat geef je hem niet

Na de vangst van de grasser richting de 3-polderzone. Ik bevis de eerste vaart. Stek 1 niks, stek 2 alsnog beet, ondanks de te grote helderheid mijns inziens. Ook dit is een stofwolken=actieve vis-vaart. Ondertussen is Andries bij nummer 5 aangeland. Het soort schub waar hij het hele eind voor gestiefeld heeft. En voor hem is het klaar, het is rond het middaguur en hem staat nog een dubbele Moederdag te wachten. Tel je zegeningen! 

Helaas is zijn voer op, dus niks nagevoerd voor mij. Ook niet gek met 6 stekken en 7 aanbeten (waarna altijd bijvoeren), dan gaat het hard. Nog even belangrijk te vermelden voor diegenen die naast willen vangen ook willen doorgronden; van de vijf karpers (plus de 2 lossers) komen er 4 uit systeem A, en maar 1 uit B, en mijn beurt moet nog komen. Zou dat hetzelfde te zien geven? In de vraag ligt het antwoord al besloten. 

De door mij uiteindelijk gevangen vis uit de vaart is bloedsterk, ik moet er zelfs achteraan, dus lijkt in prima conditie, maar op de kant is het een sterk vermagerd scharminkel, waarbij aan de rechterkant de kieuwplaat half verdwenen is, al bungelt die er nog wel aan. Die knip ik af. Deze wond komt nooit meer goed. Ik vraag mij af of deze vis de herfst haalt met deze wonden... zonde! En niet de eerste uit deze vaart, ook Andries had er laatst eentje. Qua beschubbing een ultraparel, maar voortaan de rest van zijn leven zwaar gelidtekend... met dank aan de maaiboot... de vis kan geen kant op. 

Zo'n dag dus. 

Sterk zat, dus nog geen vermoedens

Wel sterk vermagerd

Horrorscenario

Wat een parel!!

Maar voor het leven getekend

Daarna ga ik op mijn beurt de lange wandeltrip aan richting Andries' visgronden. Zo kan het natuurlijk ook bij samen dezelfde plannen. Eerst de een, daarna de ander. Voor mij is het bonus. En ik heb op deze zondag toch even niks beters te doen. 

Waar ik al eerder bang voor was blijkt realiteit. De wind is dermate aangetrokken dat de voor Andries productieve stekken voor mij met voer niet meer te bereiken zijn. Ik doe 1 poging en als het vlak voor en over mijn voeten landt weet ik genoeg. Begin daarom achteraan, en niet alleen dat, richt mijn voerpijlen op polder B, daar waar Andries maar 1 beet kreeg. En de in mijn ogen hotspot oversloeg, om welke reden dan ook, maar me er wel op attendeerde. Daar maak ik 3 extra stekken in polder B, waar ik achteraf niet aan toe kom. Plus dat ik de twee stekken waar ik wel bij kan in polder A ververs, en direct afvis. Niks meer blijkt na een goed uur, de karperkoek is hier vandaag op, ook niet heel gek. Dan naar de hotspot op deel B. Waar ik na 4 aanbeten en maar 1 gevangen karper, jaja hij is prachtig, twee uur later terugkijk op een ambivalente dag. 

Wanneer ik mijn vangsten deel met de penvismaten in groepsapp BHAM reageert Bas als volgt; "Klokje rond vissen Hans, blauwe luchten, stralend zonnetje, straks mooie zonsondergang, mooie vangsten. Ik denk dat jij wel een happy gast bent vandaag". Ik kom hem destijds niet direct positief bevestigen, maar ben er inmiddels wel uit, in elk geval een intense en bewogen dag. Ook wat waard! 

Het zou bij wet verboden moeten worden