De schoonste van het land

Na al het 'zeelt'geweld' van de afgelopen paar weken -in acht sessies zes keer vis op de mat, met een minimum van drie zeelten- is het even tijd voor een andere visserij. Eigenlijk heb ik behoefte aan het staren naar een pennetje in een poldersloot, maar naar een slanke hengeltop voldoet ook.
Maandag 5 mei is het Nationale Festivaldag, maar niet voor Arjan en mezelf, wij trakteren onszelf op een dagje naar het mooiste riviertje van het land.

Vroeg op; 04.15 strompel ik uit bed en 05.00 uur rijd ik mijn auto voor bij Arjan. En dat allemaal om bij eerste licht aan te komen. Momenteel is dat rond zevenen. Barbeel houdt van de schemering, hoe vaak ik al een hele vroege vis in het net heb gehad... ? Maar toch moeten die barbelen nog maar even wachten. Eerst even naar het water lopen en sfeer snuiven, en een eerste foto maken. Vast ritueel.

We verwachten er veel van vandaag, met die abnormaal vroege lente moet het toch miegelen van de paairijpe barbeel die stroomopwaarts gezwommen zijn op zoek naar de ondiepe grindbanken her en der? Dat is overigens een aanname, want wellicht paaien ze wel elders.
Maar laat ik eerlijk zijn, op wat kleine tikjes en rukjes na -waarvan ik niet geloof dat ze van barbeel afkomstig zijn- is het eigenlijk de hele dag doods, ondanks het vele verplaatsen, en niet alleen bij mij, ook bij Arjan. Al lopend en struinend maken we de nodige kilometers. Dat hij nog twee mooie kopvoorns vangt is meegenomen. Maar eigenlijk maakt het niet uit, het is hier zo mooi en zo rustig dat het de Olympische gedachte nadert; meedoen is belangrijker dan winnen...
Ik heb er weer opnieuw van genoten. To be continued.