Verstoffende enen en nullen... bijna

Zat een beetje te rommelen op internet en kwam zo ook weer eens op de site van Ewout, een van mijn visvrinden, die overigens ook te vinden is bij mijn favorieten rechts. Ewout had de laatste tijd flink zijn best gedaan, zeker in het fotografische, en ik was knap onder de indruk. Alhoewel wetend dat hij flink geïnvesteerd heeft in apparatuur èn kennis lately was het resultaat toch boven verwachting voor een 'amateur'. Dat lijkt spottend, maar ik bedoel natuurlijk het tegenovergestelde; chapeau, Ewout! Bij mijn weten misschien wel de mooiste fotografische viswebsite c.q. -blog van ons kikkerlandje? Voor wie daar van houdt uiteraard, want alles is perceptie.

Een en ander zette mij wel aan het denken, ik, 'de fotograaf', die tegenwoordig alleen nog maar zijn telefoon hanteert aan de waterkant (95% van de foto's in de voorgaande artikelen op dit blog zijn met een telefoon gemaakt. Maar dan wel een goeie hè, geen iPhone...) en alleen bij prooipronken nog zijn echte spullen te voorschijn haalt. Dat moest voortaan maar weer anders... meesjouwen doe ik het spul toch. En dat niet alleen, wat te denken van al dat prachtige beeld dat voor eeuwig (?) als nullen en enen in een aluminium 'doos' bivakkeert?

Eens kijken of ik daar iets van ontsluiten kan.  En waar begin je dan?

Gewoon, zomaar ergens... laten we eens zeggen 2009, at random.

Met dank aan de maten van dat jaar voor het 'poseren'.

O ja, voor de technischi èn de puristen; onderstaande foto's zijn onbewerkte jpgs, zo uit de camera zeg maar, dus geen extra saturatie, cropping, verscherping, retouche, doordrukken en/of tegenhouden. En niets in RAW, dat vind ik een beetje gebakken lucht, maar dat is een hele andere discussie. Gewoon een kwestie van goed belichten:-). What you see is what you get.