Van de nul af

Mijn mooie voornemens om in maart tijdens de laatste maand van het mogen dood aas vissen wat meer te rommelen op ondiepere zones heb ik kunnen houden. Maar het heeft me naast een aantal heerlijke vroege voorjaarsmomenten 's ochtends -want vissend, en dan maakt een beetje ijs of storm niks uit- niks meer aan snoek opgeleverd, de wakers bleven op dezelfde plek hangen... het water leek uitgestorven. Zelfs in de buurt van steigers en obstakels vissen bleef een snoekloze ervaring. Maar ze waren in de buurt, dat voelde ik. See ya next season!

Bewegingsloos gebleven

Wel had ik 'last' van bekende medevissers die ook graag dezelfde stek bevisten en nèt wat eerder waren opgestaan op de dag van mijn laatste serieuze, als afscheid bedoelde, diepwatersessie. Waar ik verplicht moest uitwijken naar een ondiepere zone verderop de plas, hetgeen ik toen niet erg vond omdat het in het kader van het ondieper vissen en het leren daarover in functie van het seizoen niet zo slecht uitkwam maar toch niks opleverde, toverden zij mijn 'naseizoentarget' boven water. En niet één keer, maar drie keer dezelfde sessie, ongelogen. En ik voelde al dat ik er moest zijn... truth or dare... maar goed, in het najaar weer nieuwe ronden, nieuwe kansen.

Inmiddels weer zeeltvissend, en ook hier doen medevissers hun duit in het het-gaat-niet-zoals-ik-wil-zakje. Twee keer al een bemande stek aangetroffen en de derde keer waren de collega's net vertrokken na een succesvolle sessie. De mannen van de bezette stekken hadden hun net ook al vol gevangen en gingen daar vrolijk mee verder tijdens mijn visserij, terwijl ik maar 1 beet wist af te dwingen. Hoezo alles gecentreerd in één zone? Dat wist ik al. En als die zeelten eenmaal in zo'n zone liggen en zich tegoed doen aan een voerstek krijg je ze er nauwelijks nog vanaf... De al vertrokken collega's hadden ook niet veel achtergelaten, behalve een verdwaalde zeeltdame. Ontevreden? Nee, helemaal niet. De twee zeelten die ik ving waren weer prachtig om te zien en zeker de tweede was qua lengte in de betere cijfers. Nog wel wat magertjes, maar dat gaat bijtrekken komende periode. Let the sun shine in.
Toch realiseer ik me dat naar (inmiddels) bekende zeeltwateren afreizen vragen om dit soort problemen is, het wordt mooi weer en iedereen wil zijn deel van de vangsten. Het wordt tijd voor andere, rustiger wateren. en dat zal dan weer consessies betekenen in het formaat en de hoeveelheid van de vissen. So be it.

Bij eerste licht; het mocht toch niet baten

Mijn favoriete voorjaarsbloeier, het Fluitekruid

Prachtzeelt toch?

En elk jaar vragen ze weer hetzelfde; "eet U hem op?'

De lengte is er