Applaus voor Laurens

In mijn tijd bij de KSN heb ik een aantal beste mannen leren kennen. Mannen waar je een oorlog mee kan winnen. Een van hen is Laurens Maasland, en van hem heb ik al diverse mooie - en altijd kloppende, ook wat waard, wat zegt ik, àlles waard - tips over zeelten gekregen. We hadden elkaar wat uit het oog verloren, zo gaat dat soms, maar wegens de verkoop van wat visspullen was er toch weer gewaardeerd contact en refereerde Laurens naar een ooit eerder gegeven stektip, nu wel met viswaternaam en toenaam. Mijn interesse was direct gewekt en ik ben samen met Helen direct een keertje gaan kijken en gaan wandelen.

Mooi of niet mooi?

"Ja, daar zwemt er eentje!"

 Dat viel zo op het eerste oog niet tegen; prachtige redelijk heldere sloten vol met gele plomp, zowel onder water als sla, als drijvend er op. De oever begroeid met riet en aanverwanten, lekker natuurlijk aandoend. Alles samenkomend in een dieper centraal gedeelte. Als ze er waren, dan waren ze hier, gegroepeerd voor de paai. Vanaf de bruggetjes zelfs al zeelten gespot, vissen van zeker 50 cm en daarmee was ik gelijk om. Er moest hier gevist worden.
Zo snel mogelijk een datum gezet en gekeken wie van de maten ook mee wilde. John was niet direct enthousiast, maar Arend wel. Die is altijd enthousiast! Heerlijk zo'n onbevangen vismaat. Dat gaat deze winter nog de mooie snoekavonturen opleveren die wat minder in de omgeving liggen, en waar het vast groepje niet voor te porren is - Afdeling Hier te kort, Daar te lang - maar ik dwaal af.
De desbetreffende dag was het echt visweer, een matig en enigszins warm windje uit het westen, bedekte hemel en zo nu en dan een lentebuitje, het kon allemaal veel slechter. We zitten op moment van bloggen een week later weer eens in een koudeval met bakken met regen... en ik zou naar Limburg om er nog één voorjaar in een paar trips alles uit de kast te halen... niet dus... toch maar beter doorwerken en afwachten tot het moment van kunnen en zinvol vissen samenvalt, àls dat samenvalt.

Om 06.00 uur staan we aan het water, het vogelgezang is oorverdovend, overal vogels. Alleen dit is al genieten. Ik weet niet hoe dat jou vergaat, maar ik heb vòòr aanvang van een vissessie al vele scenario's doorlopen, en al helemaal als ik ergens niet bekend (genoeg) ben. Dit was echt een sprong in het diepe. Of beter gezegd het eventueel diepe, want ik wist helemaal niks van dit water, niet meer dat mijn ogen konden waarnemen, dus of het diep was en waar, allemaal giswerk. En of er waterplanten waren, wier, modderbodem, heel veel witvis, of niet, allemaal onbekende grootheden?
Toen Arend en ik ons met een kar en alle spullen door het struweel geworsteld hadden en op de door mij uitgekozen -want centrale- stek aankwamen, werden we beloond met het aanschouwen van een prachtig stukje natuur, voor zover dat in NL uberhaupt bestaat... ooit heeft hier brak water gestroomd en het getij zijn werk gedaan, maar eenmaal afgesloten moest er natuurlijk toch weer een standaard tekentafel ontsproten "gebiedsinrichting" plaatsvinden... wie is toch de man die al diezelfde natuurgebieden bedenkt? Kan die niet ontslagen worden? Of hebben al die lui van de waterschappen en SBB dezelfde cursus bij dezelfde koekenbakker gevolgd?
Arend wilde wel rechts zitten, in het breedste gedeelte, kwam mij goed uit, dan kon ik met het bootje tegen de plompen aan vissen. En het slootje in, waar ik eerder wat zeelt had zien scharrelen. Alles in het kader van het leren. Het is met nieuw water altijd de vraag "zitten ze verspreid in de oeverzone, of (al) gegroepeerd centraal op het grote water?"
Ik had nog geen "poep"gezegd of het voer ging er al in aan Arend's kant en even daarna de twee hengels. Een instantvisser herken je gelijk. Zelf had ik wat meer tijd nodig, ik wilde strak tegen de plompen aan vissen plus aan de overkant tegen het riet. Niets mooier dan allebei wat anders, zo konden we snel zien waar de vis zat. Ik lag nog niet in, gelijk maar even de zaak uitgepeild met de boot, duurt altijd effe, of Arend had al twee zeelten en een brasem op de kant. Wàààt? Ja hoor, het liep gelijk, zomaar in het wilde weg in het midden, "ploemp, ploemp".
Ik ben toch het eerste uur in de oeverzone blijven liggen en heb pas later ook een centrale plek aangevoerd en bevist. Van die oeverzones kwam aanvankelijk geen vis en Arend bleef in elk geval veel lijnzwemmers hebben, naast zo nu en dan een vis, dus de vis zat in het midden. Rond een uur of elf mijn eigen aasaanbieding verplaatst naar mijn kant van het midden van het centrale deel, en warempel ik ving ook een zeelt. En daar bleef het bij, de vis (b)leek gevlogen, bij beiden. Niet meer in de vreetmood of hadden ze zich verplaatst? In het kader van dat leren (en omdat ik toch niks te verliezen had) opnieuw de hengels met behulp van de boot de oeverzone in gebracht. En toen ging het lopen, in elk geval op de stek strak tegen de plompen. Inmiddels het midden van de dag, normaliter niet hèt moment voor zeelt. Resulterend in zeven extra zeelten, vrij snel na elkaar.  Da's al acht in totaal. Nummer 9 kwam van het midden; de linker oeverzone bleef namelijk wel 'piep'loos en die hengel heb ik later weer in het al eerder bevoerde midden gelegd. Resulterend in nog twee aanbeten, waarvan er 1 losschoot, de eerste dit jaar. Bij Arend was het inmiddels aardig stil gevallen, alleen nog wat grote brasems volgden. The sweepers, moet gelijk aan Harvey Keitel in Pulp Fiction denken, zoiets dus.
Daarna wordt het rustiger, maar ik voel, "het kan nog". Dù moment dat ik wil gaan indraaien gaat het zaakje nog lopen, op de overkant tegen de plompen... wat dacht jij dan? Het blijkt de zoveelste vette, hooggebouwde zeelt te zijn, pristine zeggen ze in Engeland. 

Prachtige massieve vissen, van een unieke populatie, dat weet ik nu al. Populaties van dit slag hebben we maar weinig in NL, daarvoor heb ik al teveel spoken nagejaagd. De grootste die er uitkomt meet 55 cm, op zich geen monster, maar het beloofd wel wat voor de potentie van het water. De vissen zitten qua lengte allemaal dicht op elkaar, je ziet ook dat het oude zeelten zijn. Enne... een echt maden water. Boilies waren veel minder in trek. To be continued.

Volgend jaar iets vroeger in het jaar maar eens met de pen terug, ik weet zeker dat dat hier ook heel mooi kan en wat is er mooier dan een zeelt vangen met de pen?

Het prototype van een vette zeelt

Eem Methusalemmannetje, straalde aan alle kanten oud uit, maar wat een kleur.. komt niet uit op de foto helaas

Plastic Fantastic zwemt er ook.

Voor wie goed kijkt, ziet twee keer dezelfde vis. Dat is dus niet voor het eerst; twee keer dezelfde vis in 1 sessie. Sterker nog, ik had het Arend met Arend al twee keer eerder dit voorjaar, maar toen vingen we elkaars vis dezelfde sessie. Nu twee keer zelf dezelfde, want ook Arend overkwam het.

Ik kan er ook niks aan doen, hij heeft nou eenmaal een groot hoofd en dan lijken die vissen kleiner... toch eentje van 54 cm