zaterdag 30 juni 2018

Summer(blues)!

Die titel hebben we toch al eens gezien? Close, maar niet helemaal. Het verschil is subtiel. Maar toch, je hebt een punt. Want Hans zou Hans niet zijn als er met de gezondheid niet weer eens iets was hartje zomer, in elk geval iets dat het kleine vakantietje in Frankrijk zou kunnen gaan dwarsbomen. Een plotseling opkomende griep (schijnt te heersen?) in combi met een verplicht bezoek aan een dry needlingartist door een geforceerde rug...
Genoeg gezeurd; wat zijn we verwend de laatste maanden, het kan niet op met het lekkere weer. En vanwege het heel laat in het jaar plannen van een gezamenlijke vakantie ook nog zo ontzettend lang genietbaar hier in ons kikkerlandje. Uiteraard prive in onze Haagse oase Moolenaar-van Velden, maar ook aan de waterkant. De vis is al vroeg uitgepaaid en weer op vreetkoers. En daar wil ik dan mijn deel van hebben.

Ik ook van jou


Ik sta altijd zo, maar nu gaf het toch problemen achteraf...

Gelukkig heb ik wel rust met vissen ondertussen, heel veel weggeweest en plannen verwezenlijkt. Graskarpers, karpers en zeelten. Van alles wat en lekker rommelig door elkaar. Het past bij me. Net als net zo vaak verkassen zolang ik daar vertrouwen in heb.
Graskarpers gevangen waar ik op karper uit ben en vice versa, alleen de zeelten hielden zich aan de onderwaterbordjes met aanwijzingen.


Nèt toen ik ging inwerpen, ging de wind draaien, het aanvankelijk opgehoopte kroos weer terugvoerend over mijn stek, grrrrr

De nieuwste generatie groeit, het geeft (wat) hoop voor de toekomst.

Heb ook behoefte aan wat kennis over het wel en wee van de laatste GHV-uitzettingen, en daar kom je maar op 1 manier echt achter. Er op vissen dus. Ondanks de input van sommige leden, bedankt Andries! Waarvan akte. Hoe klein ook, het gros was allemaal mee afgepaaid, kon er aardig wat vangen. Allemaal mooie hoge vissen. Dat beloofd nog wat. Er was er echter ééntje nog niet afgepaaid, althans dat hoop ik, en die had me toch een BMI, ongekend! Bij een schuchtere 59 cm kon ik 18 pond exact op de unster aflezen. Niet normaal. Laten we het maar op kuit houden, want anders kan alleen een lintworm deze ballonvorm verklaren. En het visje was meer dan springlevend en gezond.


Zijaanzicht kogelrond, en van  boven gezien ook kógelrond



Ook al een aantal nachtjes gemaakt, valt niet mee tegenwoordig. Als het geen muggen zijn, zijn het wel kikkers, of legio lijnzwemmers. En in het beste geval aanbeten. Maar wat ze gemeen hebben is mij telkens uit mijn slaap rossen en me een jetlagachtig gevoel gevend, dat echt een paar dagen nodig heeft om te zakken. Argeloos een nachtje pakken, omdat het past in de rest van de weekplanning, is er zo steeds minder bij. Logisch gevolg van ouder worden. Maar... vismaat Arend die tegen de 60 gaat lopen heeft nergens last van. Het zal mijn voorland zijn dat ik slechts vergezeld van een hengel, een net en een tasje mijn ding moet gaan doen. Niks meer specimenhunting... Tot die tijd maar even maximaliseren die hap. "Schatje, ik ben vissûh!"


05.00. Ik zag 'm komen, pieppppp, ik zat er pal naast. Dacht eigenlijk aan de zoveelste brasem.

Maar het bleek een mooie grasser. Onverwacht, maar zeer gewaardeerd

Jurassic wasteland

Ergens in deze periode zei Arend "ik ben eigenlijk nog helemaal niet klaar met dat zeelten". Tja, dan is er werk aan de winkel, want op de plekken waar nog wel zeelt te vangen is, door de hogere concentraties zeelten blijf je op bepaalde wateren grotere groepen houden, waan je je Jezus. Over het water lopen geen probleem. En al helemaal niet met deze temperaturen.
Ik moet eerlijk bekennen, door toch niet geheel en al te sturen professionele werkzaamheden, want de klant is keizer, kwam ik te laat aan de waterkant. Arend met al het harkwerk opschepend. Vanuit zijn grote Vortex met motor. Op zich wel luxe. Leek wel een militaire raid op zo'n watertje. Hij had er bijna twee uur opzitten, toen ik eindelijk arriveerde, maar nu dan was de plek toch echt schoon. En met plek bedoel ik ook plek! Tjesus, mij ging het om slechts was stukken van zeg 10m2 groot. Hij echter had zichzelf tot taak gesteld een zone van 100 bij 50 meter open te leggen. Wat een werk. Mafkees. Goeiigerd. Overal dreven de waterplanten... Gelukkig had hij het niet allemaal alleen hoeven te doen. Er blijkt zomers een maaiboot actief (en niemand die dat weet, want zomers zie je geen vissers meer, die denken allemaal dat het onbevisbaar is, maar vanaf nu dus wel) en die had er al een paar dagen op zitten om alles aan te pakken. Nadeel, zijn messen komen maar tot 1,5 meter diep, dus daarmee maak je het hier tot op de bodem niet schoon. De combi maaiboot, die nog wat extra rondjes voor onze stek maakte, en Arend, die wel juist dat bodemdeel kon bereiken, maakte dat wij prima konden vissen met statische bodemmontages. Mooie zeelten waren ons deel. Eerste keer samen, daarna ieder nog een keer of wat terug, waarbij Arend de beste zaken deed qua formaat. Opvallend, ik ben hier naar weten indertijd ooit de állereerste geweest die gericht op zeelt is gaan vissen, en ben van diegenen die ik zelf ken de enige die geen echte grote zeelten (boven 56) heeft mogen vangen, niet één, terwijl ze er echt zitten. Niet veel, maar er een treffen is ook geen wereldnieuws. Sprak nog een local, kwam buurten tijdens het inpakken, en die vertelde me en passant dat er hier een snoek van 121 cm zou zwemmen, had hij van "horen zeggen" eerder die week. Of ik geïnteresseerd was? Van een gozer die hij verder helemaal niet kende, maar die verder wel als betrouwbaar overkwam... vandaar het nu weer delen. Het zijn ook net ouwe wijven die vissers onderling. "Blablabla". "Blablabla". Dat van die 121 cm snoek wist ik gelukkig al, dus ik had er geen nieuw target bij, namelijk dezelfde snoek als waarover wordt gememoreerd in het verenigingsblad van (toen nog) de GHV. Nummer 22-04 (dec 2017), stuk van John Hoogervorst, aka vismaat John, met als titel "Het gelijk van..." Het gelijk van wie? Ja juist, het gelijk van mij, want ik voorspelde dat die monstervis die dag voor John zou zijn. Er staat ook in datzelfde artikel dat hij niet voor mij is, want ik ga die snoek nooit vangen, dat weet ik, voel ik. En zo zal het met die grote zeelten ter plekke wel eens net zo kunnen verlopen. Mind my words. Kijk, nu is het verhaaltje weer rond:-).

Na een goeie week was het visfeest weer voorbij. Door dat mooie weer was in elk geval de bodem weer in no time onbevisbaar. En het nog een keer over doen voerde te ver. Maar wie weet, ik heb nog een IOY openstaan bij Arend😁.

Bedankt!!!




Stuk voor stuk mooi van formaat en het vangen waard
Dit keer weer eens weinig tekst en veel beeld, zoals bedoeld. Zo blijft het leuk, voor jou en voor mij. De zomer zal meer van hetzelfde te zien geven, of wellicht wel helemaal niet, ga ik lekker klussen. Dat geeft dadelijk in het najaar ook weer rust en daarmee ruimte.
Merk wel dat de stijl wat meer verhalend mag worden, ipv een opsomming van vangsten en  hersenspinsels. Kost meer tijd vrees ik.

De blogteller staat op 87, nog 13 en dan zijn we bij 100. Zal ik maar eens uit eten gaan met mijn dame. En er misschien wel mee stoppen? Of niet. Kan ook nog. Ik heb altijd gezegd dat ik het voor mezelf doe en kan er dus voor mezelf ook gewoon mee stoppen. Het is en blijft grotendeels het luchtledige waarin je je creatie werpt. Into the great wide open... En gelukkig maar. Want... als ik zie dat zomaar een willekeurig 'trip down memorylane'-verhaaltje van een van mijn FB-contacten 87 reacties geeft, de meesten goed bedoelde, maar zonde van de tijd-geneuzel, dan ben ik blij dat ik voor deze stille presentatieplek gekozen heb. Get alife!
Ook valt me op dat de meeste van mijn medebloggers  (zie lijst met favorieten rechts) of gestopt zijn of nauwelijks nog actief met nog maar een paar blogs per jaar. Zit er echt een houdbaarheidsdatum op? We gaan het zien. Zolang het leuk is.

De dit voorjaar aangeschafte Nikon D7100 voldoet goed. Zeker in combi met de nieuwe (bedrade, dus niks met batterijen) afstandbediening van drie meter. Het nieuwe zit hem in de makkelijker en secuurder in te pluggen aansluiting. Daarbij een erg trefzekere AF (wel even van te voren in verdiepen en afstellen naar behoefte), en een nog prettiger korte afstandbedieningstimer van 2 seconden. Dat gecombineerd met de vertrouwde Nikon-kwaliteit maakt dat ik er weer voor jaren tegen kan.

In de lappenmand zijn heeft ook voordelen, of eigenlijk het enige voordeel dat ik kan bedenken, dan heb je tijd voor zaken waar je anders aan voorbij gedenderd zou zijn. In dit geval het bericht dat Rod Hutchinson overleden is. Ik heb geen enkel idee waaraan, al zijn speculaties (te) makkelijk gezien de om hem heen ontstane mythe van Engels Bourgondiër. Maar nogmaals, weten doe ik het niet.
Zonde! Voor mij een held. Heb twee van zijn boeken in bezit, en beide stuk gelezen. Plus vele artikelen uit die tijd. Vele van zijn, door hem als eerste gepubliceerde, ideeën heb ik direct overgenomen en zijn inmiddels vaste onderdelen van mijn vis(sers)denken geworden. En als ik voor jullie spreek; van ons collectief denken. Rod, namens ons bedankt voor al je wijsheden. En je humor! Juist die mist teveel de laatste jaren. Veel te serieus al die huidige generaties vissers! Incluus mezelf.

Brings back memories...
... sweet memories








Geen opmerkingen:

Een reactie posten