Mojo

We hebben er even op moeten studeren, Arend en ik, samen vissen deze winter moest betekenen samen karperen én snoeken, en dat samen op hetzelfde water. Dat kan niet overal even goed in het najaar of de vroege winter, in tegendeel zelfs. Maar goed, er kwam wat bovendrijven, en al met al zagen we er wel heil in. Een water waar vissen echt vissen is, zonder bijkomende 'irritaties' van onze cultuur als aanpalende bebouwing en verkeer. Nadeel, niet naast de deur, dus voorvoeren was geen of nauwelijks een optie. Voor mij maakte dat niks uit, de afstand, maar Arend is nou eenmaal een voorvoerder... Daarbij waren we niet de enigen die daar zouden kunnen vissen, dus moest je telkens maar kijken of de beoogde stek (ivm die twee doelsoorten) vrij zou zijn... Al hebben we tot nog toe wel mazzel gehad. En jofiale locals, niet te beroerd om wat info te delen.

Als ik aan kom sjezen in het pikkedonker staat Arend er al. Hij is altijd iets te vroeg. Arend is doorgaans één en al enthousiasme en energie, die heeft geen push nodig, het spat er altijd vanaf.
"Hé kerel, hoe is het?" begroet ie me.
"Nou wat denk je, ben nog in een emotioneel zwarte deken gehuld, valt me meer dan tegen die terugkomst (uit Thailand). Ben toch erg met de verwerking van het overlijden van mijn pa bezig bezig. Niet niks al met al, en direct erna naar de zon heeft zijn goeie, maar zeker ook mindere kanten".
"O ja, sorry...". Arend lacht schaapachtig. Hij was het misschien alweer een beetje vergeten, begrijp ik ook wel, alles gaat door.
"Maar voor de rest is alles oke hoor, Arend. We gaan lekker vissen, ik heb er zin in en even stoom afblazen is ook wel goed voor me." En we moeten samen lachen. Ik begin de spullen uit te laden. Ondanks het thuislaten van mijn voerboot voelt het toch nog als een pakezel. Hoe deden we dat toch vroeger?
"Kolere, wat is het nog donker... gelukkig niet al te ingewikkeld allemaal hier. Mag ik rechts? Mag jij de hele linkerkant benutten." Arend is altijd heel duidelijk. Maar er mag onderhandeld worden.
"Geen probleem joh, ik ga een beetje mee voor het buiten zijn, even met mijn neus in de buitenlucht."
Geen mooier begin dan al zittend achter je stokken het langzaam licht zien worden. In de winter nooit zo'n opgave, normaliter wordt het pas tegen achten licht. Dus 070.00 aankomen is een prima uitgangspunt. Zo kun je net de file's voorblijven, en blijft je normale dagritme min of meer behouden. Beter dan in de zomer...
Snel eerst een plu opzetten, want vandaag worden er naast felle opklaringen ook serieuze winterse buien verwacht, uit het koude noordwesten. Zal eens tijd worden. Voor de zoveelste keer een herfstige winter.

Voor even windstil, en elke visactiviteit is zo prima te zien. Kijk, daar sprong iets!

Er zal een uur goed voorbij gegaan zijn als we aan Arend's kant een vis zien springen, in het eerste licht. Karper? In elk geval iets, en even later tussen onze stekken in ook visactiviteit, de vis zit hoog. Terwijl hier toch 10 meter water staat (vandaar ook het samen kunnen vissen, op snoek en karper).
Wij kijken beide toevallig al naar Arend zijn linkerhengel als er twee piepen te horen zijn, beet! En we zien tegelijkertijd de top een keer of wat tikken.
"Die zit er aan Arend, zo te zien een brasem, hahahaha, ja die zitten hier ook. Ik had je al gewaarschuwd."
Arend slaat aan en weet aanvankelijk niet wat hij er van moet denken, het is vis, maar welke?
Het duurt even voor we zeker weten dat het karper is, en zo te voelen geen monster. De nieuwe Ton Temming wordt niet tot het maximale belast. Da's jammer, want die zitten hier wel... Na wat geven en nemen ligt de vis in het net. Tijdens de dril voor het net wisten we niet goed wat het nou was, een schubje of een spiegel. Zo te zien ligt er een hoge twintiger voor ons. In elk geval een spiegel! Tijdens het vervoer naar de mat groeit de vis al naar goed 30 pond. En na wegen is het opeens Arend's nieuwe Nederlandse PB op 38 pond en een beetje. Hij is over the moon. Samen maken we een vreugdedansje. De eerste hondenuitlater kijkt raar naar ons, kan alleen de spingende koppies zien, het zal wel.
"Ongelofelijk, ik heb een nieuw Nederlands record. Het is écht waar! En op de multirig en een fluo". Natuurlijk wil ik dan weten wat dat dan is, zo'n multirig. Gewoon een verwisselbare haak, op een dubbelgezet stukje semi-stijve onderlijn, heel vernuftig.
"Gefeliciteerd, man. Het is je gegund. Dit was een minder karperjaar voor je en we zijn ook al niet naar Italië toe gegaan..."
"Ja, deze had ik nodig. Nou jij nog!"
"Tja, de snoek kan hier overal zijn, achter de scholen witvis aan, en die verplaatsen zich elke dag langs het talud, we zien wel."

174 reacties op FB, dus Arend je hebt het goed gedaan, je begrijpt me wel...

Samen maken we foto's van Arend en zijn bak, hij is met recht trots, wat een blok van een vis. Ook van boven af gezien. Tijdens het naar het water brengen van mat en vis krijg ik wat piepen. Op de hengel die ik 'vlak onder me' onderaan het talud had gelegd, had een keer ook de lichtere hengelset mee, voor het geval we zouden hebben moeten uitwijken en die wilde ik inzetten, dus niet te ver weg vissen. De lijn loopt langzaam af,  ik wacht niet al te lang, en geef een stevige mep. Rustig Moolenaar, je hebt al eens een stok in tweeën geslagen... Hangen! Voelt net als bij Arend niet als een monster, en net al een kwartier geleden blijkt pas vlak voor het net dat het echt wel een grotere vis is.
"Een meter haalt deze toch wel hoor."
Maar pas als deze dame tijdens het scheppen haar flank toont weten we het zeker; "wauw, wat een bak, wat een monster, een spoorbiels!". Afijn, om een lang verhaal kort te maken, net als Arend vang ik deze ochtend een nieuw Nederlands PB, had al de PB-lengte en zelfs (exact) hetzelfde PB-gewicht, maar nog niet samen in één specimen.
"Kom, snel foto's maken, het gaat zo serieus hagelen of sneeuwen." En inderdaad loopt de lucht vol met donkere wolken. Het geeft de tropheeshots net dat beetje extra. Ik ben er blij mee. Zomaar zo'n monster volkomen onverwacht, wist wel dat er eentje moest zwemmen maar die kon overal zijn, gezien de opbouw van het water.

Laat maar komen dat water

Na de obligate foto's varen we alles opnieuw uit. Even heb ik de aanvechting alles maar weer in te draaien en gewoonweg een paar uur te gaan zitten dromen, op die roze wolk. Elke volgende vangst kan alleen maar minder zijn. Ik kon deze ervaring goed gebruiken en het warme gevoel trekt me voor even uit de zwaarte die mij deze dagen noodzakelijkerwijs vergezelt.

Voor wie nu denkt dat mijn Mojo langer zou duren, helaas, dat gebeurd alleen in sprookjes, en Murphy begint ook met een M. De sessies erna zijn wat magertjes, soms wel beet, maar het zijn allemaal kleinere vissen. Of ik heb helemaal geen beet... ik wijt het gemakshalve maar aan het druilerige weer, geen vis en geen vlees. We hebben wat winter nodig. De meeste trips maak ik alleen, soms goed, soms niet zo goed. Maar altijd beter dan thuis alleen op de bank.
Ik neem gezien mijn gemoedstoestand  - dan ben ik wat drastischer - ook gelijk een aantal beslissingen. Wil niet altijd op dezelfde wateren maar mijn rondjes draaien, tijd voor wat gezonde verandering en nieuw initiatief. Wil het bloed weer flink voelen stromen. De laatste sessie naar onbekend water, en dat betaald zich gelijk uit in frisse zin asap terug te keren, én een mooie snoek. Panta rhei!

"Kijk, de molenaar wordt ook wakker"

Voor heel even dat ik dat ze me echt aankeek

Nou??

De laatste snoek van het jaar op de dag van publicatie van deze blog. De les; eigen initiatief loont, altijd!

Terugblik 2018

Gelijk maar tijd voor een korte terugblik, letterlijk straks is het jaar al weer om. Al met al een rotjaar op persoonlijk vlak, met twee zware verliezen in mijn directe omgeving, die lang zullen doordenderen. Maar het schijnt allemaal bij het leven te horen.
Qua vissen ziet het er anders uit. Zowel een mooie grote grasser op de foto als een palingrecord dat ik wellicht nooit meer scherper ga stellen, naast de twee meer dan prachtige snoeken van voor- en najaar.
Qua karperen viel het niet tegen, in die zin dat ik weer maximaal genoten heb, en dat de vangsten dan 'wat tegenvielen' is dan bijzaak. Al hoewel, alles is perceptie. Zeelt heb ik minder gevangen, op een enkele uitzonderlijke vis na, maar wel weer de nodige kennis opgedaan om van 2019 een beter jaar te maken.
Brasem was niet zo best, plus dat de twee wateren waar ik graag kom of helemaal ter ziele zijn  - onlangs helemaal leeggenet vanwege zwemwaterkwaliteitvoorrang, de vis roemloos ten onder in een daar niet voor geschikte polder, en waar waren de belangenbehartigers, notabene hun water, die we direct betalen via onze VISpas...? - of zeer snel aan de beurt komen daarvoor. Dat kan niet heel lang meer duren, alles moet op de schop, en wijken voor economische belangen. Maar net als bij het zeelten heb ik nu weet van twee nieuwe wateren met monsterbrasems, maar gezien de grootte van deze wateren zal het er niet makkelijker op gaan worden. Het zal zijn tijd nodig hebben. Voordeel, ik zit er weer eens helemaal alleen😄😄.

Gelukkig nieuwjaar!