maandag 4 augustus 2014

Engelse sferen

Juni 2014

Het eerder dit voorjaar door Arjen en mij voorgenomen plan om ook eens een deel van de Grensmaas te bevissen op barbeel is er nog steeds niet van gekomen door gezamenlijk tijdgebrek, maar even sfeerproeven terwijl we toch in de buurt zijn kan geen kwaad. Je zult hier toch maar wonen, ondanks dat wij in het Westen slechts alleen over dit deel van Nederland horen als het water weer aan de dorpels van de huizen staat, vele meters hoger dan nu in de zomerbedding, nauwelijks voor te stellen die winterverschrikking, want wat is het hier schitterend. Je kunt vrijwel overal vrij zwerven. Net als de Konikpaarden. Indrukwekkend landschap.

Konikmerries en hun veulens


Ik heb al eens bedacht dat zomers in deze omgeving voor een week of wat een huisje huren helemaal niet zo gek is als je bedenkt hoeveel doelsoorten ik hier kan bevissen. In een straal van 50 kilometer kan ik op karper, barbeel, zeelt en graskarper vissen. To name a few. En niet de kleinsten... Wellicht ooit?
Al heeft de trip er naar toe telkens ook wel weer wat, in het holst van de nacht in de auto, voor de eerste files uit je maat oppikken, je zintuigen gaan wat meer op scherp staan. Omdat we ditmaal als uitzondering wat later zijn dan normaal besluiten Arjen en ik na het korte bezoek aan de Grensmaas een van de bijstekken als eerste af te vissen. Je voelt dat in deze oude bochten vis moet liggen, en daarbij is het uit de route van de gestaag groeiende stroom aan vissers die ook het trotten, grundelen, twitcher hitting en wat dies meer zij tot het hunne hebben gemaakt.
Ook vandaag gewoon weer slechts een simpel blokje kaas. Zo uit het pak. Tot nog toe direct op de haak. Nu wel met hair plus een microschroefje. Om uit te proberen. Bevalt prima. Ik heb al snel beet en de beet zet door tot een ferme aanbeet, niet te missen. Heel even denk ik een barbeel gehaakt te hebben, maar het blijkt 'slechts' een kopvoorn. Mooie maat, maar verder een gratenbak. Arjen, die verderop zit, maakt de foto, wel zo prettig. Dan even naar de auto terug, voor water, en tijdens die trip loop ik tegen een boer aan die mij nors vraagt wat ik hier doe. Het antwoord "vissen" vind geen bevrediging in zijn ogen. Hem is vanuit de verenigingen nooit gevraagd of zij hier looprecht konden krijgen, dus of we maar willen wegwezen... tja, en dan heb je maar te gehoorzamen. Later nakijken in de vergunning geeft me toch echt het idee dat hier wel gevist zou mogen worden. Jammer, want het is een veelbelovende zone en heerlijk rustig.

Geen wonder dat deze vis KOPvoorn heet, de rest van het lijf is een gratenbak

Hierna naar de 'startstek', maar ik dacht het al, dat is zo midden op de dag geen killer, hier moet je heel vroeg of laat zijn en dan is de kans groot er vis aan te treffen. Het is geen holdingarea. Daarbij, ik heb het water nog nooit zo laag en niet-stromend gezien, zal zeker ook de vangsten op deze stek niet ten goede komen. Wat te doen? Arjan besluit stroomafwaarts te lopen, een heel eind. Ik ga met de auto naar een andere zone. Ik weet een zone met een stek voor 1 persoon, vandaar dat we hem als we samen zijn overslaan omdat je allebei wat van je gading moet vinden in een gebied, wel zo motiverend. Deze stek heeft me telkens wel vis opgeleverd; smal, diep en volkomen overkapt met bomen. Gezien het hete weer en felle zon volgens mij een goeie dagstek. En zoals dat met barbeel gaat; als ze er liggen weet je het verdraaid snel. Deze had maar een paar minuten nodig voor de hengeltop de diepte ingetrokken werd. En sterk!


Ik ben er blij mee, elke barbeel is er hier één, en al helemaal als ze over de 60 cm gaan

De stek is verziekt, want het blijft na doorvissen stil. Ook dat is hier een patroon. Geen Engelse toestanden van vele barbelen van 1 stek. Ik geloof ook niet dat je daar met veel voeren veel aan kan veranderen. Veel willen vangen is heel veel verkassen, je schoenzolen verslijten. Dan toch Arjen maar weer opzoeken, die heeft een aardige tippel achter de rug. Zweet op zijn rug. Het zal tegen de 30 graden zijn hier, en te bedenken dat het dan daar waar ik woon nèt strandweer is...
Laten we maar gaan wokken. Verderop zit een wok waar je doordeweeks voor € 8,50 kunt wokken. Wàààt? Vooroorlogse prijzen toch? Hebben we al eens eerder gedaan, beviel prima. Dit keer echter is het zo rustig (k*tvoetbal) deze weken dat ze slechts de duurdere menus's aanbieden om wat te kunnen verdienen, maar een gunstige deal hebben we snel gesloten. Goed eten en ook snel, kunnen we zo weer vissen.
Als de uitbaatster een praatje komt maken (wij zijn de enigen ter plekke) is ze in alle staten als ze hoort dat we vissers zijn en vandaag ook wat gevangen hebben. Het laat haar niet los, en na betaling krijgen we zelfs een escorte naar de auto want die vissen wil ze graag zien, wat zeg ik, kopen! De teleurstelling is groot als we haar uiteindelijk hebben kunnen uitleggen dat de gevangen vissen allemaal weer zwemmen... en als ik haar -om te plagen- dan wat foto's op mijn telefoon laat zien van 15 kilo graskarpers met de opmerking "allemaal teruggegooid" wijst ze naar haar voorhoofd. Volslagen idioot die Nederlanders! Maar we mogen wel weer terugkomen volgende keer.

De avond sluiten we af in een zone die ik verder niet zo goed ken, Arjen echter wel. Maar ook hij geeft toe dat de lage waterstand geen voordeel was, en al helemaal niet in deze zone. Beiden krijgen geen enkel teken van leven. Niets, nada. Voor nog een keer verkassen is het te laat geworden, en voor we thuis zijn. Maar prachtig was het zeker.


Je waant je in Engeland



Geen opmerkingen:

Een reactie posten