Hoogzomer hoog tijd

Augustus is al aangebroken als ik uit een rare droom wakker wordt, letterlijk en figuurlijk, heb privé wel wat te verstouwen gehad lately en daarmee is het vissen naar de achtergrond gedrongen, maar op deze zondagochtend 3 augustus lijkt alles even normaal. Ik neem het er maar direct van.

Het water is echter bijna 25 graden, dus wat zijn de opties? Ik heb er maar twee; graskarpers en iets met Grote Stromen; windevissen in het Rivierenland. Vismaat John wijst me de specifieke weg via wat smsjes. Een paar wittebroden zijn zo gekocht bij de inmiddels ook op zondag gewoon geopende supermarkt. En nog in de aanbieding ook, vooruit, ik neem een extra zak mee.
En dan? Dan moet je aangekomen  je auto ergens kwijt... vergeet het dus maar, inmiddels zijn de dijken vrijwel allemaal zo ingericht dat stoppen al lastig is en parkeren helemaal onmogelijk. Maar ik was gewaarschuwd, heb normaliter voor dat doel een opvouwfietsje in de auto, alleen... vandaag niet. Wacht nog op een nieuw bandje. "Elk fietsje zijn eigen maatje en dat moet besteld worden, meneer."
Ik begin dus niet aan de kant van waar ik had gewild en dan is lopen in die hitte al snel een beproeving. Zo goed en kwaad als het gaat drie kribben bevoerd en bevist, ondertussen een prachtwinde vangend. Supercool gevoel. Behalve dan de vele jetski's en speedboten die het water schijnen te moeten bevolken, bestuurd door wat ik alleen maar als volwassen pubers kan bestempelen. Tjongejonge, gek wordt je er van. Net als zo'n neurootje op een scooter naast je bij het stoplicht dat zijn handje niet kan bedwingen, en je zelf op de fiets zit, vroomvroomvroom, ja lekker zinvol joh...
Heen en weer gaat het maar. Boot na boot. Ik heb er al snel genoeg van en wanneer niet één, maar twee keer uitgelaten honden bedacht hebben exact tussen mijn korsten te moeten gaan springen, is de maat vol. WEG HIER!

Ogenschijnlijk rustig en leeg, maar schijn bedriegt hier vandaag, BIG way

Voor de duidelijkheid, eigen schuld he, het grote water is op zo'n zondag tijdens een long hot summer in de zomerperiode natuurlijk net zo druk als de Kalverstraat de week voor kerstavond... ik ga maar eens in alle stilte ergens mijn wonden likken. Nadeeltje, niet al teveel relevant water in de buurt. Het enige water dat telt heb ik als acht sessies mijn tanden op stuk gebeten (een blog aan het eind van deze zomerperiode waard) dus dat sla ik even over.

Dan maar eens kijken of in 'mijn' polder de uitgezette graskarpers (uiteraard door de HSV hè) het èn hebben overleefd èn eventueel ook gegroeid zijn.
Deze polder ken ik op mijn duimpje. En dat moet ook, anders kom je nooit aan het water. Vanaf de kant van de boerderijen is niet goed te zijn welke lange stukken weiland doorlopen tot aan de slootkant. Als je het niet goed doet, moet je weer helemaal terug. Maar rond 16.00 uur zit ik dan. Drie stekken aangevoerd ook. Voor het mooie zou ik de hark moeten hanteren, om te schonen, er groeien toch wel wat veel planten om de zaak goed te presenteren. Maar na het schoonharken hoef je er even een paar uur niet te zijn begrijpelijkerwijs en die tijd heb ik niet, dus we doen het maar zo.
Ik had eea aardig ingeschat, de rest van de polder ligt dicht met kroos en een groot deel van de vis heeft zich hier verzameld. Ik heb dus al snel leven op de stek (en op alle stekken daarna idem) maar beet krijgen is er niet bij, de vis heeft teveel last van de planten. Het zal het geduld moeten zijn dat een vis in het net brengt. Om je nagels bij af te bijten, overal bellen, kringen en stofwolken en toch een roerloze pen. In een situatie als deze (bij zeer actieve vis) gebruik ik twee methoden. De overgelode pen waarbij tussen het laatste loodje en het haakaas minimaal een meter lijn zit is een goeie, maar die is nu door de vele planten juist niet inzetbaar. Of de (bijna) staande haak. Door mijn kennis van de diepte kan ik dan direct zien of het aas de bodem heeft bereikt of niet. Beet is vaak een opsteker. Nadeel bij actieve vis is de toegenomen kans op lijnzwemmers die je voor beet aanziet, maar in de praktijk is het vaak zo dat als de vis zo dichtbij je pen komt dat een lijnzwemmer mogelijk wordt ze ook dichtbij het aas zijn en het weglopen van de pen vaak toch een aasopname betekend. Hoe vaak ik al niet dacht vertwijfeld te moeten slaan op een vermeende lijnzwemmer en na de succesvolle dril toch het haakje in de bek vond? Dat geeft wat vertrouwen in deze methode op dit moment.
Anyway, het duurde toch nog even voor de eerste aanbeet, maar toen ik de haak mocht zetten was het gelijk spektakel in de sloot. Overal boeggolven. Wegwezen jongens... De graskarper -want dat was het- wist van geen ophouden. Qua bouw vond ik het eigenlijk meer op een gewone karper lijken. Vrijwel zeker is dat dit een uitzetvis is, dus ik zie de toekomst redelijk rooskleurig tegemoet.